ازعلماء وروحانیون بندپی شرقی: حجت الاسلام شیخ تقی رضانژاد
ازعلماء وروحانیون بندپی شرقی: حجت الاسلام شیخ تقی رضانژاد
حجت الاسلام شیخ تقی رضانژاد (معروف به شیخ تقی) اهل امیرده واز بیت علم وروحانیت فرزند حجت الاسلام شیخ رضاعلی( رِضوانُ اللهِ تَعالی عَلَیهِ ). که در زمان خود عالمی بزرگ ومتقی وبسیار پرهیز گار بود.
ایشان تحصیلات خود را از مکتبخانه آغاز وبرای ادامه تحصیل به مدرسه صدر بابل اعزام وبه تحصیل علوم مقدماتی از محضر علمای وقت پرداخت اما به خاطر شرایط حاکم بر زندگی ناچار شد به آبادی خود برگرددواز آن پس به مطالعه معارف دینی وتبلیغ تعالیم اسلامی به پردازد وعمر خود را در این مسیر سپری نماید .
او علیرغم تحصیلات نا تمامش فردی عالم وآگاه به مسائل دینی بوده وپاسخگوی سؤالات شرعی مومنین بوده است . و کنار وظائف تبلیغی به کسب معیشت زندگی هم می پرداخت تا از بیت المال کمتر استفاده کند یا هیچ استفاده نکند واز این رو دارای مزارع ومراتع وحشم وغنم بود واز این طریق امرار معاش می نمود .
فردی عابد بود وبه دعا وتلاوت قرآن وذکر و عبادت به ویژه نماز خیلی اهمیت می داد وعلیرغم اینکه از عمامه کمتر استفاده می نمود اما با همان عبا وقبا برای مردم پیشنمازی می نمود . اگر چه بسیار کم سخنرانی می کرد اما پاسخگویی اش به سؤالات شرعی کم نبود .
علاوه بر این به مسایل اجتماعی نظیر انجام عقد ازدواج ، اصلاح ذات البین ، دستگیری مستمندان ، نوشتن اسناد ملکی ومالی وامثال آن هم می پرداخت .
انسانی خوش نام ، وجیه المله ، محبوب ، مورد اعتماد واعتبار بود وامضای او خیلی اعتبار داشت وآحاد جامعه تلاش می نمودند تا اسناد مالی وملکی شان ممهور به مهر وامضای او باشد وامضای او بر اعتبار آن سند می افزود .
او که در سال1274 هجری شمسی در آبادی معروف امیر ده به دنیا آمد سر انجام درتاریخ 2/9/1367 در سن نود وسه سالگی به دیار باقی شتافت وبه دیدار معبود خود نایل آمد.
(رَحِمَهُ اللهُ تَعالی وَحَشَرَهُ مَعَ اَولِیائِهِ )
خداوند متعال به این بزرگوار لطف ویژه نموده و یکی از نوادگانش را به کسوت مقدس روحانیت درآورده است ؛ یعنی حجت الاسلام والمسلمین دکتر حاج شیخ عزالدین رضا نژاد که با این مهم بیت علم وعالمی را در این دودمان امتداد بخشید . او الحمد لله امروز ازچهره های حوزوی ودانشگاهی است و محقق قوی ونیرومند و دارای تالیفات متعدد وصاحب کرسی درس وتحقیق وعهده دار تربیت صدها محقق وپژوهشگر می باشد ( وَفَّقَهُ اللهُ تَعالی لِمَرضاتِهِ)