تقدم عابر پیاده بر سواره در رانندگی
هر چند در شرایط فعلی، کشورها در امر رانندگی، ضوابطی برای عبور و مرور خودروها و عابرها معین و با توجه به شرایطِ محیطی، ترددِ هر کدام تنظیم و زمانبندی شده است اما در عین حال آنگونه که از روایات استفاده می‌شود در معارضه عبور سواره و پیاده حق تقدم با پیاده‌ها است.
مخصوصاً از روایاتی که دلالت دارند بر اینکه سواره باید به پیاده و یا اسب سوار بر الاغ سوار سلام کند می‌فهمیم که بخاطر ملاحظه حال پیاده و اینکه در دَوَران بین قدرت و ضعف نخست باید به حال ضعیف پرداخت تقدم پیاده به دست می‌آید.
امام صادق (ع) فرمود: یُسَلِّمُ الرّاکِبُ عَلَی الماشی وَ الماشی عَلَی القاعِدِ. [1]
سواره به پیاده و پیاده به نشسته سلام کند.
در نقلی دیگر، آن بزرگوار فرمودند: ألقَلیلُ یَبدَئُونَ الکَثیرَ بِالسَّلامِ وَ الرّاکِبُ یَبدَءُ الماشِیَ وَأصحابُ البِغالِ یَبدَئُونَ أصحابَ الحَمیرَ وَأصحابُ الخَیلِ یَبدَئُونَ أصحابَ البِغالِ. [2]
گروه کم به گروه زیاد سلام کنند و سواره به پیاده و استرسواران به خرسواران و اسب سواران به استر سواران سلام کنند.
این نشان می‌دهد آنهائی که وضعیت بهتری دارند باید به پائین تر از خود وضعیف تر از خود تکریم کنند و مراعات حالشان را نمایند. که می‌توان استفاده کرد در تقدم تردد در چهار راهها و جاهائی که تقدم مطرح است مراعات حال پیاده شود و او در تردد مقدم باشد.
[1] ابن یعقوب الکلینی، ابوجعفر محمد، ج2 ص647
[2] همان ص647
