حلیفة العبادة و التقوی [12]
هم آوای پرستش و پرهیزگاری.
حلیف یعنی دائم با چیزی بودن. حلیف المسجد به کسی گویند که دائم با مسجد است و حلیف القرآن به کسی گویند که دائم با قرآن است و حلیفة العبادة و التقوی به کسی گویند که دائم با عبادت و دائم با تقوا باشد حضرت زهرا (سلام الله علیها) از آن جهت حلیفة العبادة و التقوی لقب گرفت که دائم اهل عبادت و تقوا بود.
به نظر می‌رسد که موضوع بسیار روشن است و نیاز به توضیح ندارد چرا که حضرت هم عبادتش فوق العاده بود و هم تقوایش و هرگز آن بزرگوار از این دو مقوله مهم در زندگی غفلت نداشت.
