خرید گندم بجای آرد و نان

9  – خرید گندم بجای آرد و نان

اولا اسلام تاکید می کند اگر آب و خاک دارید خود زراعت کنید ودرارزاق  وابسته نباشید . از کسی و جایی نخرید و در محصولات ، ارزاق ، ماکولات و مشروبات ، وابسته به جایی نباشید .

وای بر کسی که خود زمین و آب داشته باشد و در زراعت وابسته باشد و از کشت دیگران بخورد . بلکه انسان باید از کشت خود بخورد.

و اگر بناست از کشت دیگران بخورد و به اصطلاح از گندم دیگران بخورد حداقل آرد از خودش باشد و اگر ناچار باشد که آرد هم از دیگری فراهم کند لا اقل نان را خود تهیه کند .

پس نخست شایسته است که گندم از خود آدم باشد یا لااقل آرد و نان از خود آدم فراهم گردد.

عبارتی است از امام صاق (ع) نقل شد که از خرید گندم تعریف نمود و خرید آرد و نان را شایسته ندید. ایشان فرمودند: شِراءُ الدَّقیقِ ذُلٌّ وَ شِراءُ الحِنطَةِ عِزٌّ وَ شِراءُ الخُبزِ فَقرٌ فَتَعَوَّذُوا بِاللهِ مِنَ الفَقرِ[1]

خرید آرد ذلت است و خرید گندم  عزت وخریدنان فقر است و از فقر به خدا پناه ببرید .

و در عبارتی دیگر آن حضرت فرمود : شِراءُالحِنطَةِ یَنفِی الفَقرَ وَ شِراءُ الدَّقیقِ یُنشِی الفَقرَ وَ شِراءُ الخُبزَ مَحقٌ[2]

خرید گندم فقر را می برد و خرید آرد فقر می آورد و خرید نان باعث تباهی و نابودی می گردد.

آری انسان در ارزاق به ویژه نان اگر کاملا وابسته باشد از خود اختیاری ندارد و نان او دست دیگری است اگر بخواهد می دهد و اگر نخواهد نمی دهد و انسان محتاج نان ، دائما فقیر است.

پس اگر در زندگی به هر صورت ممکن گندم  فراهم باشد ، عزیز خواهد بود و اگر انبار او پر باشد و سیلو ما لامال باشد از گندم ، آن فرد و آن جامعه عزیز است اما اگر سیلو و یا انبار او خالی گردید و با تامین آرد امرار معاش می کند اگر چه فقیر نیست ولی بخاطر وابستگی هم چنان خواری و ذلت را بر چهره دارد و اگر آرد هم نداشت و مستمرا به نان دست دیگری محتاج بود ، او نابود شده است . و به ظاهر زنده است و حرکت می کند اما در واقع مرده است چون رگ حیات او دست دیگری است و هر گاه خواست قطع می کند و هر گاه خواست باقی می گذارد . حاصل آنکه در فرایند نان داشتن گندم مهم است و گندم می تواند جایگزین آرد و نان بشود ولکن آرد و به ویژه نان نمی تواند خلا گندم را پر کند پس حد فاصل بین گندم و نان حد فاصل بین عزت و ذلت و حیات و ممات است.

از این رو است که سیلو های کشور را پر می کنند از گندم و ذخیره سالانه را در آن جا سازی می کنند و یا انبار خانه را در حد خرج سال از گندم پر می کنند تا کشور یا خانواده از نظر معاش و گذران زندگی آسوده باشند و اضطراب فقر و نداری به خود راه ندهند آری گندم و ذخیره عزت است و تهیه نان بصورت روز مره از دست دیگران ذلت و فقر .

خلاصه آنکه آنچه گفته شد مربوط به زمانی است که امکان خرید گندم و ذخیره آن باشد نه آن زمانی که چنین امکانی ندارد و از این رو امام صادق (ع) در ادامه حدیث فرمودند: ذالِکَ لِمَن یَقدِرُ وَ لا یَفعَلُ[3]

این مربوط است به شخص یا کشوری که توان خرید داشته باشد اما انجام ندهد نه اینکه نتواند . یعنی اگر کشوری بتواند گندم بخرد و ذخیره کند و شخصی بتواند انبار خود را از گندم پر کند و ذخیره نماید ، باید اقدام کند نه آن کسی که چنین کاری از او بر نمی آید .

[1]  –   بابویه القمی(الصدوق(، ابوجعفر  محمدبن علی بن الحسین بن، من لا یحضره الفقیه،  ج 3 ، ص 268

[2]  –  همان

[3]  –  ابن یعقوب الکلینی، ابوجعفرمحمد، الکافی، ج 5 ، ص 166