آشپزی و غذای گوارا و نا گوار
از مسایل مربوط به غذا ، گوارایی و ناگوارایی آن است ؛ گوارا یعنی غذای سازگار با طبع و سازگار با مزاج به نحوی که انسان با خوردن آن به وجد آید وتحسین کند ، خوشش بیاید و با میل و رغبت آن را بخورد و هر چه از آن استفاده کند باز هم مایل باشد که بخورد .
غذای گوارا یعنی اینکه دستگاه گوارش آن را به آسانی و روانی بپذیرد و بر جذب آن ولع و حرص نشان دهد . مقابل آن نا گوارایی است که انسان بی میلی نشان می دهد و دستگاه گوارش پس می زند انزجار و اشمئزاز نشان می دهد و در بهره گیری از آن علاقه و میل نشان نمی دهد و یا تنفر و پس زدن نشان می دهد .
آشپز در تهیه غذا باید این هنر را نشان دهد که غذای گوارا را خلق کند نه ناگوارا . آنگاه که خداوند متعال برای حضرت مریم غذا می فرستاد ، غذایی گوارا بود ؛
کَفَّلَ اللهُ ذاکَ مَریَمَ اِذکانَ تَقِیّاً وَ کانَ بَرّاً حَفّیّاً فَرَأی عِندَها وَقَد دَخَلَ المِحرابَ مِن ذِی الجَلالِ رِزقاً هَنِیّاً[1]
(خداوند ذکریا را کفیل مریم قرار داد چرا که ذکریا مردی پرهیزگار ونیکوکار ومهربان بود. آنگاه که درمحراب وارد برمریم شد غذای گوارائی که از سوی خداوند عز وجل بود را مشاهده کرد)
آری پروردگار عالم که تصمیم می گیرد به کسی غذا بدهد غذای گوارا می دهد.
در آیات هم آنگاه که سخن از اَکل شُرب ، خوردن وآشامیدن می شود سخن ازگوارائی می رود . مثلا می فرماید :
کُلُوا وَاشرَبوُا هَنیئاً[2]
(گوارا بخورید و بیاشامید)
حاصل آنکه غذا ، گوارایش خوب است نه ناگوارش و آشپز باید در این مسیر حرکت کند و برآن باشد تا غذای گوارا فراهم کند نه ناگوار.
[1] – مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار ، ج39 ، ص66
[2] – سوره طور ، آیه 19
