آشپزی و لقمه مباح
ازمسائلی که درزندگی مومن مطرح است ، مسئله لقمه است. لقمه حلال یا لقمه حرام. به مومن سفارش شد تا ازلقمه حرام پرهیز نماید واز لقمه حلال استفاده نماید.
منظور ازلقمه اگرچه ممکن است همان روزی باشد وروزی اعم از غذا، مسکن، مرکب ولباس ولوازم زندگی است اما مصداق بارز وشاخص آن همان غذا وخوردنی است.
مومن باید در زندگی از غذای حلال استفاه کند وبه شکم خود غذای حرام نریزد. وآشپز درتهیه لقمه خیلی نقش دارد . یعنی آشپز وسیستم آشپزی می توانند به مردم لقمه حرام بدهند ومی توانند لقمه حلال بدهند.
اگر در تامین اقلام اولیه ومواد غذائی دقت کند وآن را ازمبادی مباح وحلال فراهم آورد لقمه حلال ارائه داد وگرنه لقمه حرام تحویل نموده است .
خلاصه آنکه سیستم آشپزی باید مواظب باشد تالقمه حرام تهیه نکند وبه دست مشتری ندهد تا نکند سبب ریزش لقمه حرام درشکم دیگری شود ودر نتیجه برای او آسیب دنیائی وآخرتی فراهم گردد .
پیامبر (ص) فرمود :
اِذا وَقَعَتِ اللُّقمَةُ فی جَوفِ العَبدِ لَعَنَهُ کُلُّ مَلَکٍ فِی السَّماواتِ وَ فِی الأرضِ[1]
(آنگاه که لقمه حرامی در شکم بنده قرار گیرد همه فرشتگان آسمان وزمین اورا لعنت می کنند)
ونیز آن حضرت فرمود :
تَرکُ لُقمَةٍ حَرامٍ اَحَبُّ اِلَی اللهِ مِن صَلوةِ ألفَی رَکعَةٍ تَطَوُّعاً [2]
(پرهیز از یک لقمه حرام پیش خدا محبوبتر است از دو هزار نماز استحبابی)
اگرچه این دو روایت مربوط به استفاه کننده از لقمه حرام است نه تهیه کننده (هرچند هم اگر دقت شود شامل هردو می گردد به ویژه روایت اول) ولکن باید دانست اگرکسی چنین لقمه ئی را برای برادر دینی فراهم کند وشکم اورا آلوده به حرام کند مرتکب کار حرام شده و بخاطر تعاون به اثم وگناه، مورد مؤاخذه وکیفر قرار خواهدگرفت.
حاصل آنکه سیستم آشپزی باید بدانند نتیجه کارشان تهیه وتدا رک لقمه است وازاین رو باید تلاش نمایند تا در تامین لقمه ، لقمه حلال تامین کنند نه حرام تا سبب حرام خوری دیگران نشوند .
[1] – محدث قمی ، شیخ عباس ، سفینه البحار ، ج1 ، ص 244
[2] – احسان بخش، صادق، آثار الصادقین ،ج3 ، ص 282
