اندیشه بنان

– ازعلماء وروحانیون بندپی شرقی -حجه الاسلام و المسلمین حاج سید نظام الدین موسوی
او در سال ۱۳۱۲شمسی در خانواده ای از سادات محترم و محب اهل بیت چشم به جهان گشود پدرش مرحوم حاج سید اعظم اگر چه در کسوت روحانیت نبود ولی به دلیل انس و همراهی اش با قرآن و اهل بیت دارای منزلت ممتاز در منطقه خودش بود.
این خصوصیت موجب شد تا فرزندش سید نظام الدین در ۱۹سالگی به سمت فراگیری علوم آل محمد (ص) سوق گیرد .
او درسال 1331 مقدمات علوم حوزوی و اخلاق و زهد را از محضر علمای عظام منطقه مرحوم آیت الله حاج شیخ حیدر مهدوی وآیت الله حاج شیخ محمد احمدی فرا گرفت و بهره های فراوان برد و در سال ۱۳۳۵برای تکمیل دروس سطح حوزه به اتفاق خانواده به شهر قم عزیمت نمود وفقه و اصول و تفسیر را نزد عالمانی نظیر آیت الله میرزا علی مشکینی وآیت الله ستوده وآیت الله العظمی مکارم شیرازی آموخت.
بعد از ۹سال تلاش و کوشش علاقه به تبلیغ و البته مشکلات زندگی من جمله از دست دادن پدر و دشواری های اداره زندگی عیالوار خانواده پدری به محل تولد ش به روستای سادات محله پوستکلا مراجعت نمود اما طلبه جوانی که به دیارش عزیمت کرد برای گسترش فرهنگ اهل بیت و احکام اسلام انگیزه های وافری داشت و برای دست یابی به هدفش از تمام ظرفیت ها استفاده کرد .
جوهره خلوص و ایمان و توکل به خدا و بی توجهی به زخارف دنیا کافی بود تا با خوش نامی که تجارت خانوادگی شان بود وی را به یک چهره روحانی مردمی بدل نماید او عاشق هدایت مردم دیارش بود و در هیچ موقعیتی از این مهم غافل نبود.
از خصوصیات ممتازش ایجاد ارتباط عاطفی با مخاطبین و مردم بود و در غم وشادی هیچ گاه آنها را تنها نمی گذاشت این رابطه عاطفی با خلوص نیت کافی بود تا با جلب اعتماد مردم منطقه دارای یک موقعیت ممتاز بشود وجود صدها سند از عقود و قرار داد به دست خط ایشان دلیل متقنی بر این مدعاست.
او علاوه بر خدمت به خلق در مسایل شخصی و عمومی در هر حال همراه نهضت امام خمینی و رهبری ملت بود و بزرگ‌ترین افتخارش را خدمت به خانواده های شهدا می دانست که لقب خادم الشهدا بر سنگ قبرش نقش بست.
با توجه به اینکه فرد با استعداد وخوش فهم وخوش بیان بود توانسته فعالیت تبلیغی وفرهنگی خودرا در منطقه آغاز وظرف مدت کوتاهی ازچهره های معروف تبلیغی گردیده ومکانت ویژه یی بین مردم پیدا کند .
او یک عنصر تبلیغی مهم در بخش بند پی اعم از ییلاق و قشلاق و بخش فیروزجاه بوده و مردم در هر مراسمی چه بزرگ وچه کوچک از او دعوت واز بیان او استفاده می نمودند . و حضورش در جلسات و مراسم مذهبی جلوه خاصی داشت.
مردم به قلم او و حکم و داوری او اعتماد داشتند و خانه او علاوه بر آنکه کانون پاسخگویی به سوالات شرعی بود کانون اصلاح ذات البین و رتق و فتق امور اجتماعی هم بود. صدها صلح نامه ، ارث نامه، عقدنامه و سایر مکاتبات اجتماعی با قلم او نوشته می شد.
اوچهره مردمی داشت ودرب خانه او به روی مردم همیشه باز بود واگر نصف شب درب خانه اورا می زدند با روی باز درب خانه را به روی شان باز می کرد وبه خواسته وحاجات شان رسیدگی می کرد . از ارباب رجوع خسته نمی شد وآنان را نا امید نمی کرد .کُلاً فقیر دوست ومسکین دوست ودر خدمت آنها بود .
در غم وشادی مردم شریک بود و به عیادت بیماران مقید وبه صله رحم هم پایبند و به قول وقرار ها هم متعهد بود ؛ به گونه ای که اگر جایی وعده می داد به هر صورت ممکن خود را به آنجا می رساند واگر هم وسیله نقلیه نمی داشت باز هم به سمت مقصد حرکت می کرد تا خدای وسیله ساز وسیله بسازد .
منشاء ساخت و ساز اماکن مذهبی و عمران و آبادی منطقه هم بود که مسجد لهه و مسجد پوستکلا هم از یادگاران اوست.
او در نهضت امام خمینی(ره ) نقش مؤثری در منطقه داشته و به عنوان یک روحانی انقلابی ایفا نقش می کرد.
اودبیر جامعه روحانیت بندپی شرقی بوده و در اواخر زندگی به مدت 10 سال نیز رییس بنیاد شهید بندپی و بابل هم بود.
سرانجام در سال 1386شمسی در ۷۴ سالگی به دلیل بیماری درگذشت و با تشییع کم نظیرمردم درآرامگاه سادات محله پوستکلا جوار مقابرعلماء و شهداء همجوار شد .( رَحِمَهُ اللهُ وَحَشَرَهُ مَعَ اَجدادِهِ وَطابَ مَثواهُ)

فرزندان خوبی تربیت نموده و از فرزندانش، حجه الاسلام سید طه موسوی به لباس مقدس روحانیت مفتخر شده و چراغ علم و روحانیت را در این خانواده روشن نگه داشته است و الحمدالله از روحانیون خوشنام و خوش مرام و خوش سخن به شمار می آید واز وجاهت خوبی در میان مردم برخوردار است.