اندیشه بنان

– خوشرویی به دیگران در کلام حضرت زهرا(س)
حضرت فاطمه عليهاالسلام :

بِشرٌ في وَجهِ المُؤمِنِ يُوجِبُ لِصاحِبِهِ الجَنَّةَ ؛ ( بحار الانوار  ، ج 75 ، ص 401 )
خوشرويى هنگام روبه رو شدن با مؤمن ، بهشت را بر فرد خوش رو واجب مى كند .

خوشرویی که در عربی از آن تعبیر به “بِشر” شد ادب دیدار با دیگران است . برخی در دیدار با دیگران اخم دارند ، برخی خشم دارند ، برخی غم دارند ، برخی  بی حال و بی تفاوتند  اما آنچه که دیدار را شیرین  وبا جاذبه می کند خوشرویی است یعنی انسان با چهره گشاده وروی باز ، صورت خندان وسیمای شاد با دیگران مواجه گردد واین کمترین کار وکمترین هزینه ای است که در دیدار با دیگران انجام می شود .

پیشوایان معصوم  وبه تبع آنها علمای بزرگ ما  دستور دادند که باچهره باز وروی گشاده با دیگران ملاقات داشته باشند.

دستور دین نسبت به دیگران اولا  خدمت است وثانیا تکریم وکرامت است وثالثا شاد نمودن وخوشحال نمودن است حال اگر به هر دلیلی نتوانست اول ودوم را انجام دهد ویا احیانا هزینه دار وخسته کننده باشد ولی سومی خستگی ندارد . ازاین رو است که صدیقه کبری (س) می فرماید :

بِشرٌ في وَجهِ المُؤمِنِ يُوجِبُ لِصاحِبِهِ الجَنَّةَ

یعنی نه تنها روی گشاده با مومن لازم است که  با غیر مومن هم لازم است .هر چند آثار شان متفاوت است.

واین نشان می دهد که این بزرگواران برای انسان بما هو انسان حرمت قائل اند وحتی مایل نیستند به آنها غم ، خشم ، کدورت ، اخم منتقل شود بلکه به عکس دوست دارند به آنها شادی انتقال یابد .