– دوام دوستی در سایه انصاف
امام علی (ع) :
اَلاِنصافُ یَستَدیمُ المَحَبَّهَ. (غررالحکم ج1 ص269 )
انصاف محبت ودوستی را دائمی می کند .
دوستی گوهری است که به آسانی به دست نمی آید چون اگرکسی خواست دوست کسی شود اولا هماهنگی روحی وفکری لازم است ثانیا از نظر احساسات وعواطف هم باید به نحوی سازگار باشند وثالثا ارتباطات مکرر وهمکاریهای مستمر ونیز مصاحبتها ورفاقتها لازم است تا گوهر دوستی به دل بنشیند ومهرومحبت هم در یکدیگر نهادینه گردد.
همین دوستی که به سختی به دست می آید آسیب پذیر است وممکن است با اندک مشکل آسیب به بیند ورشته آن گسیخته شود وچه بسا دوستی به دشمنی تبدیل گردد .
وازجمله چیزهایی که دوستی را درهم می ریزد بی انصافی است ومتقابلا چیزی که آن را نگه می دارد ومحکم می کند ودوام می بخشد انصاف است . ودوست بخاطر ارتباطات گوناگون وتعاملات متعدد اگر همواره انصاف را مراعات کند این دوستی دوام می یابد واگر انصاف به بی انصافی تبدیل شود دوستی هم از بین می رود .
