اندیشه بنان

فاطمه و دفاع از ولایت و ولی

 

• استدلال از سخن پیامبر(ص) در اثبات امامت علی(ع)

 

فاطمه(س) با استدلال از سخن پیامبر(ص) در اثبات امامت علی(س) فرمود:

وا عَجَباهُ اَنَسیتُمْ یوْمَ غَدیرِ خُمٍّ؟ سَمِعْتُ رَسُولَ اللّه یقُولُ:

عَلِیٌّ خَیرُ مَنْ اُخَلِّفُهُ فیکُمْ وَهُوَ الاِمامُ وَالْخَلیفَةُ بَعْدی وَسِبْطایَ وَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِ الحُسَینِ (عَلَیهِ السَّلامُ) اَئِمَّةٌ اَبْرارٌ.

 

شگفتا! آیا روز غدیر خم را فراموش کرده اید؟ شنیدم که پیامبر گرامى اسـلام فرمـود:

علـى بهتـرین کسـى اسـت کـه او را جانشین خود در میان شما قرار مى دهم.

و او  امام و خلیفه بعد از من است و دو فرزندم، (حسن و حسین) و نه نفر از فرزندان حسین  امامان پاك و نیک اند.

 

• جلوگیری از قتل علی (ع)

 

فاطمه(س) کنار درب مسجد خطاب به سلمان فرمود:

 

وَیْلَهُمْ یا سَلْمانُ! یُریدُونَ اَنْ یُؤْتِمُوا وُلدِیَ الْحَسَنَیْنِ . فَوَاللهِ یا سَلْمانُ! لا أُخَلّی عَنْ بابِ الْمَسْجِدِ حَتّی أَری اِبْنَ عَمّی سالِماً بِعَیْنِی.

وای بر آنان ای سلمان! آنها می‌خواهند دو فرزند من حسن و حسین(ع) را یتیم و بی‌سرپرست نمایند؟ ای سلمان! سوگند به خدا از درب مسجد مدینه پا بیرون نمی‌گذارم تا آن که پسر عموی خود را با چشمان خودم، (رها شده) و سالم مشاهده نمایم. (کتاب عوالم، ج ١١، ص ٤٠٦ و اختصاص شیخ مفید، ص ١٨)

 

و پس از لحظاتی چند که در میان سکوت و اندوه و شگفتی حاضران، مهاجمین دست از امام کشیدند و امام علی(ع) تنها و مظلوم از مسجد مدینه بیرون آمده  راه خانه را در پیش گرفت.

 

• اعلام وفاداری

 

حضرت فاطمه (س) در مسیر برگشت از مسجد به خانه خطاب به امام علی(ع) فرمود :

رُوحی لِروُحِکَ الْفِداءُ، وَ نَفسی لِنَفسِکَ الْوِقاءِ یا اَبَاالْحَسَنِ! اِنْ کُنْتَ فی خَیْرٍ کُنْتُ مَعَکَ وَ اِنْ کُنْتَ فی شَرٍّ کُنْتُ مَعَکَ.

علی جان! جانم فدای جان تو، و خودم  سپر بلای تو.  یا اباالحسن! همواره با تو خواهم بود، اگر تو در خیر و نیکی به سر می‌بری با تو خواهم بود و اگر در سختی و بلاها گرفتار شدی، باز هم با تو خواهم بود. (کوکب‌الدری، ج ١، ص ١٩٦ازعلامه حائری مازندرانی)

 

 

• تمجیداز جایگاه علی(ع) وهتک او درجامعه

 

فاطمه (س) فرمود:

وَ اُثْکِلَ اَبُو الْحَسَنِ الْمُؤْتَمَنُ اَبُو وَ لَدَیْکَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ اَخُوکَ وَ وَلِیُّکَ وَ حَبِیبُکَ وَ مَنْ رَبَّیْتَهُ صَغِیرا وَ واخَیْتَهُ کَبِیرا وَ اَحْلَی اَحْبَابِکَ وَ اَصْحَابِکَ اِلَیْکَ مَنْ کَانَ مِنْهُمْ سَابِقاً وَ مُهَاجِراً وَ نَاصِراً وَ اَوَّلُهُمْ سَابِقاً اِلَی الْاسْلَامِ وَ مُهَاجِرَةً اِلَیْکَ یَا خَیْرَ الْاَنَامِ فَهَا هُوَ یُسَاقُ فِی الْاَسْرِ کَمَا یُسَاقُ الْْبَعِیرُ.

 

و [در عزای تو] ابا الحسن امین سوگوار است؛ پدر دو فرزندت حسن و حسین، برادر و امام برگزیده و دوست بی مانند تو؛ همو که از کودکی تربیتش کردی و سپس برادر خواندی؛ او که از بزرگ ترین دوستان و محبوب ترین اصحاب در پیشگاه تو بود؛ او که در پذیرش اسلام از همه پیشی گرفت و یاور دین گشت و هجرت کرد. ای بهترین انسانها! اکنون [بیا و بنگر که] او را اسیر گونه [به طرف بیعت تحمیلی] می کشند و می برند( بحار الأنوار ، ج 43 , ص 174)

 

(اشاره به وضعیت حضرت امیرالمومنین (ع) دارد . هم اشاره به  عزت او وهم ذلت وخواری او .او که امین تو بود و ابوالحسنین بود ، ولی ودوست توبود کسی که در کودکی تحت تربیت تو ودر بزرگسالی برادرتو  بود وکسیکه بزرگترین وشیرین ترین ومحبوبترین فرد نزد تو بود  کسی که در پذیرش اسلام سابق ترین وکسی که بخاطر دین هجرت نمود وبه کمک دین شتافته با این همه ارزشها حال کارش به جایی رسید که او را کشان کشان مثل کشاندن شتر به سمت بیعت تحمیلی بردند واز آن اوج عزت به حضیض ذلت رساندند.

در واقع اشاره به انحطاط و انحراف جامعه دارد که جامعه از کجا به کجا رسید وارزشهای جامعه این چنین جا به جا شد وسقوط نمود .)

 

• ملامت آنهایی که علی (ع) را رها کردند و دنبال دیگران رفتند

 

 

وَلکنْ قَدَّمُوا مَنْ اَخَّرَهُ اللّهُ وَ اَخَّرُوا مَنْ قَدَّمَهُ اللّهُ حَتّی اِذا اَلْحَدُوا الْمَبْعُوثَ وَأَوْدَعُوهُ الْجَدَثَ الْمَجْدُوثَ . اِختارُوا بِشَهوَتِهِم وَ عَمِلُوا بِآرائِهِم، تَبّاً لَهُم أوَ لَم یَسمَعُوا اللهَ یَقُولُ :

وَ رَبُّكَ یَخْلُقُ مایَشاءُ وَ یَخْتارُ . ماكانَ لَهُمُ الخِیَرَةُ.(قصص آیه 68)

 

اما (افسوس) کسى را مقدم داشتند که خداوند متعال  او را کنار زده بود و کسى را کنـار زدند که خدای عزوجل او را مقدم داشت  .  ره آورد بعثت را انکار کردند و بـه بـدعتها روى آورند.

آنها هواپرستى و شهوت را برگزیدند و بـر اسـاس راى و نظـر شخصـى عمل کردند. هلاکت و نابودى بر آنان باد. آیا نشنیدند کلام خدا را که فرمود:

پروردگار تو خلق مى کند آنچه را که مى خواهد و اختیـار امامـت بدسـت اوست. ( عوالم المعارف، ج 11، ص 228)

 

• فلفسه دوری افراد از علی (ع)

 

فاطمه (س) فرمود:

بَلْ سَمِعُوا وَ لَكِنَّهُمْ كَمَا قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ “فَإِنَّها لا تَعْمَى الْأَبْصارُ وَ لكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ” (حج آیه 46)

هَيْهَاتَ بَسَطُوا فِي الدُّنْيَا آمَالَهُمْ وَ نَسُوا آجَالَهُمْ .  فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ .  أَعُوذُ بِكَ يَا رَبِّ مِنَ الْحَوْرِ بَعْدَ الْكَوْر.

آرى شنیدند اما همان گونه که قرآن فرمود:

دیده بصیرت آنها کور و چشم دل آنها بى نور است «افسوس، که سران سقیفه، آرزوها و هوسهاى خـود را تحقـق بخشـیدند و از مرگ و قیامت غافل ماندند، خـدا نابودشـان گردانـد و آنـان را در کارهایشـان گمراه کند. اى پروردگار! من به تو پناه مى برم از کمى یاران پـس از پیـروزى و فراوانى آنان.     (الإنصاف فی النص علی الأئمة الإثنی عشر علیهم السلام  ، ج۱ ، ص۴۱۰ )

 

 

• دغدغه برای آینده علی(ع)

 

فاطمه (س) فرمود:

اَبکى لِما تَلقى بَعدى.

بخاطر آن چه که پس از من به تو خواهد رسید، مى گریم

امام على  فرمود:

لا تَبکى فَوَااللهِ ذلِکَ لَصَغیرٌ عِندى فى ذاتِ اللهِ تَعالى.

گریه مکن . سوگند بخدا این گونه سختى ها در راه خدا براى من ناچیز است.

(امالی صدوق، ص153)

 

 

 

• خوشبخت واقعى حب علی(ع)

فاطمه (س) فرمود:

قالَ رَسُولُ اللّهِ(صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ):

هذا جَبْرَئیلُ(عَلَیهِ السَّلامُ)یُخْبِرُنى: إِنَّ السَّعیدَ  كُلَّ السَّعیدِ  حَقَّ السَّعیدِ، مَنْ أَحَبَّ عَلِیّاً فى حَیاتى وَ بَعْدَ وَفاتى.
پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود:

این جبرئیل(علیه السلام)است كه به من اعلام می دارد : همانا خوشبخت، تمام خوشبخت و خوشبخت واقعى، كسى است كه على رادوست بدارد چه در حیاتم و چه پس از وفاتم .

(أمالی صدوق، ج۱، ص۱۸۲)

 

• در دفاع از علی(ع)  سکوت را روا  نمی داند

     

فاطمه (س) فرمود:

یا اَبَاالحَسَنِ ما اَقَلَّ مَکثی بَینَهُم وَ ما اَقرَبَ مَغیِبی مِن بَینِ أظهُرِهِم فَوَاللهِ لا أسکُتُ لَیلاً وَلا نَهاراً اَو اُلحَقَ بِاَبی َرسُولِ اللهِِ (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ.

ای اباالحسن، چقدر اندک است، ماندن من در میان مردم و چقدر نزدیک است، زمان پنهان شدن من از جمعشان! سوگند به خدا هرگز سکوت نمی کنم، نه در شب و نه در روزتا این که به پدرم رسول الله (صلی الله و علیه و آله و سلم) ملحق گردم.      ( بحارالانوار،ج43 ،ص177 و 174 و کوکب الدری، ج1، ص242)

 

• توصیف قدرت جنگی امیرالمومنین(ع)

 

فاطمه (س) در توصیف امیرالمومنین(ع) فرمود:

وَكُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النّارِ مُذْقَةَ الشّارِبِ وَنُهْزَةَ الطّامِعِ… فَاَنْقَذَكُمُ اللّه ُ تَبارَكَ وَ تَعالى بِمُحَمَّدٍ صلي الله عليه و آله بَعْدَ اللَّتَيّا وَاللَّتى وَبَعْدَ اَنْ مُنِىَ بِبُهَمِ الرِّجالِ وَذُؤْبانِ الْعَرَبِ وَمَرَدَةِ اَهْلِ الْكِتابِ كُلَّما أوْقَدُوا نارا لِلْحَرْبِ اَطْفَأَهَااللّه ُ، اَوْ نَجَمَ قَرْنُ الشَّيْطانِ اَوْ فَغَرَتْ فاغِرَةٌ مِنَ الْمُشْرِكينَ قَذَفَ اَخاهُ فى لَهَواتِها، فَلايَنْكَفِى ءُ حَتّى يَطَأََ جَناحَها بِاَخْمُصِهِ وَيَخْمِدَ لَهَبَها بِسَيْفِهِ.

و شما بر لبه پرتگاهى از آتش قرار داشتيد جرعه آبى براى تشنگان و شكار بى رنجى براى آزمندان بوديد، آنگاه خداى بزرگ به وسيله حضرت محمد (صلي الله عليه و آله) و پس از چه فراز و نشيب ها ـ و گرفتار شدن به دست مردان حيوان صفت و گرگان آدمخوار عرب و گردنكشان اهل كتاب ـ نجاتتان بخشيد. هرگاه كه آتش جنگى بر مى افروختند خدا خاموش مى كرد و اگر شاخ شيطانى سرك مى كشيد و يا مرزى از سوى مشركان گشوده مى شد پيامبر، برادرش ـ حضرت على (عليه السلام ) را در كام آن مى افكند و او نيز تا هنگامى كه يال و بال آنان با كف پاى خود پايمال نمى كرد و آتش آنان را با شمشير خاموش نمى ساخت بر نمى گشت  .   ( احتجاج ، ج 1، ص 135)

 

 

• غصه تنهایی علی (ع)

 

فاطمه (س) فرمود:

یاَ رَسُولَ اللَّهِ قَدْ قَطَعْتَ قَلْبِی وَ أَحْرَقْتَ کَبِدِی لِبُکَائِکَ یَا سَیِّدَ النَّبِیِّینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الآْخِرِینَ وَ یَا أَمِینَ رَبِّهِ وَ رَسُولَهُ وَ یَا حَبِیبَهُ وَ نَبِیَّهُ مَنْ لِوُلْدِی بَعْدَکَ وَ لِذُلٍّ یَنْزِلُ بِی بَعْدَکَ مَنْ لِعَلِیٍّ أَخِیکَ وَ نَاصِرِ الدِّینِ مَنْ لِوَحْیِ اللَّهِ وَ أَمْرِهِ.

ای رسول خدا!  به حقیقت قلبم را از جا کندی و جگرم را آتش زدی به خاطر گریه و اشکی که جاری ساختی، ای بزرگ تمامی پیامبران! ای امین پروردگار! و ای فرستاده و محبوب و پیامبر خدا! بعد از تو چه کسی حامی برای فرزندانم خواهد بود؟ و [دفع کننده] خواریهایی که بعد از تو بر من باریدن خواهد گرفت؟ و چه کسی [ناصر] برای علی برادرت و یاور دین خواهد بود؟ پس از تو چه بر سر وحی و فرمان الهی خواهد آمد؟      (  عوالم العلوم ، ج 11 ص 879 )