اندیشه بنان

– فرزند، خیر و برکت

فرزند، خیر است؛ چه در حیات و چه در ممات، چرا که اگر قبل از پدر بمیرد برای پدر ثواب و درجه است و اگر پدر قبل از فرزند بمیرد، فرزند برای او دعا و استغفار می‌کند و اگر با پدر زندگی کند، معین ویار اوست. پس فرزند خیر و دارای برکت است، حتی اگر در مرتبه جنینی سقط شده باشد.

در نقلی از پیامبر گرامی اسلام (ص) آمده که فرمودند:

«اِعلَمُوا اَنَّ اَحَدَکُم یَلقی سِقطَهُ مُحبَنطیاً عَلی بَابِ الجَنَّهِ حَتی إذا رَاهُ اَخَذَهُ بِیَدِهِ حَتی یُدخِلَهُ الجَنَّهَ وَ اَّنَ وَلَدَ اَحَدِکُم إذا ماتَ اُجِرَ فِیه وَ اِن بَقِیَ بَعدَهُ اِستَغفَرَ لَهُ بَعدَ مَوتِهِ»^[۱]

(بدانید هر کسی از شما جنین سقط شده اش را در حالیکه دم در بهشت ایستاده و انتظار می‌کشد ملاقات کند، جنین به محض دیدار او، دستش را می‌گیرد وتا اوراوارد بهشت نکند رها نمی کند، و بدانید فرزند هر یک از شما اگر بمیرد، پدر مأجور است و اگر پس از موت پدر باقی بماند برایش استغفار می‌کند.)

پس با این نگاه، فرزند خیر و برکت است و همین معنا را امام هادی (ع) در یک عبارتی این گونه بیان فرمود:

«اِنَّ اللهَ اِذا اَرادَ بِعَبدِ خَیراً لَم یُمِتهُ حَتی یُرِیَهُ الخَلَف»^[۲]

(خداوند هر گاه قصد کند به بنده ای خیری برساند قبل از موت او جایگزین و فرزند را به او نشان می‌دهد.)

چنانکه ملاحظه می‌شود آن خیری که خداوند اراده فرمود به بنده اش عطا کند، فرزند است.

[۱]محمدبن الحسن الحر العاملی، وسائل الشیعه – ج۱۵ص۹۶

[۲]– محمدبن الحسن الحر العاملی، وسائل الشیعه – ج۱۵ص۹۶