چشم زخم

چشم زخم

“چشم زخم”  که درعرف عام به آن ” چشم شور” هم گفته می شود چشمی است که از سوی آن آسیبی به کسی برسد . مثلا کسی که چشم زخم دارد هرگاه به چیزی و یا شخصی  نگاه کند به نحوی که شگفت زده شود و زبان به تحسین گشاید ناگهان از چشم او آسیبی به آن کس ویا آن چیز می رسد .

حال چنین معنایی آیا مبنای علمی دارد یا ندارد  هنوز قطعی نیست بل در حد گمان وایده است وهمچنین آیا مبنای شرعی دارد یا ندارد باز هم قطعی نیست وهنوز هم بین علماء ومحققین اختلاف است.

هرچند روایاتی در این موضوع وارد شده اما گفته می شود که سندشان معتبر نیست . وعلمای دین هم برخی آن را تأیید کردند وبعضی ها  نتوانستندبه تأیید برسند وحتی دعایی هم در این باب وارد شده اما در عین حال باز هم نمی توان صحت چشم زخم را صددرصد تأیید کرد وهمچنین نمی توان آن را قطعا تکذیب نمود.

از پیامبران سلف وحتی پیامبرما(ص) نقل شده که برای صیانت از چشم زخم دعا وذکری را ارائه دادند واز قرآن هم آیه یی است که برخی آن را مربوط به چشم زخم دانسته اند مثل آیه: وَاِن یَکادُ الَّذینَ کَفَرُوا  لِیُزلِقُونَکَ بِاَبصارِهم  لَمّا سَمِعُوا الذِّکرَ وَ یَقُولُونَ اِنَّهُ لَمَجنُونٌ. (سوره ق آیه 50 )

نزدیک است که کافران هنگامی که آیات قرآن راشنیدند ترا با “چشم زخم” خود از بین ببرند ومی گویند:  او دیوانه است .

وهمچنین تأییدی از امام امیر المومنین (ع) نقل شد که حضرت وجود چشم زخم  را تأیید نموده وفرمودند:

اَلعَینُ حَقٌّ وَالرُّقی حَقٌّ وَالسِّحرُحَقٌّ وَالفَألُ حَقٌّ وَالطَّیَرَهُ لَیسَت بِحَقٍّ وَالعَدوی لَیسَت بِحَقٍّ . ( نهج البلاغه حکمت 400 )

چشم زخم حقیقت دارد ، استفاده از نیروی مرموز طبیعت حقیقت دارد(نوعی افسون وجادویی است که با دمیدن ، صورت می پذیرد) ، سحر وجادو درست است وفال نیک راست است و طَیَرَه (رویداد بد را بدشگون دانستن) درست نیست و عَدوی “واگیری سرنوشت افراد به دیگری” غلط است .

پس چشم زخم با این سخن حضرت یک واقعیت است .

البته ممکن است داشتن چشم زخم برای کسی اشکالی نداشته باشد وصاحب چشم زخم آدم خوبی باشد وتا زمانی که با نیت شوم به کسی آسیب نرساند  ایرادی نخواهدداشت  بلکه ایراد واشکال زمانی استکه از آن  برای آسیب رسانی به دیگران استفاده شود و این بهره گیری هم به قصد آسیب رسانی به غیر باشد .

در مجموع باید توجه داشت چشم زخم ویاچشم شور از چشمهایی است که باید مواظب بود تا از آن سوء استفاده نگردد یعنی آنهایی که از این چشم برخوردارند باید مواظب باشند تا ازچشم شان به کسی آسیبی نرسد .

البته این نیاز به بحث مبسوط وتحقیق کامل دارد که فعلا امکانش فراهم نیست .

کتاب “معارف ومعاریف” بحث خوبی در این زمینه دارد که علاقمندان می توا نند به جلد2 ص772 مراجعه نمایند.