اندیشه بنان

– کودک و فطرت الهی

باید دانست که کودک دارای فطرت الهی است. یعنی ذاتا خدائی است، توجه به خدا دارد و خدا خواهی در ذات او نهفته است. میل به خدا دارد، کشش به خدا دارد و اگر این فطرت تضعیف نگردد دائم او را متوجه خدا خواهد ساخت. وقتی حضرت موسی (ع) از خداوند متعال می‌پرسد کدام عمل نزد تو افضل و برتر است ؟ فرمود: محبت به کودکان. آنگاه فرمود: فَاِنَّ فِطرَتَهُم عَلی تَوحیدی^[1]. چرا که فطرت آنها بر توحید و یگانگی من است. یعنی آنها فطرت الهی و ذات توحیدی دارند. و آیه «فِطرَهَ اللهِ اللَّتی فَطَرَ النّاسَ عَلَیها»^[2]هم بر این معنی گواه است و یا حدیث «کُلَ مَولوُدٍ یُولَدُ عَلَی الفِطرَه»[3] هم همین طور.

اگر می‌گوئیم کودک فطرت خدائی دارد یعنی صفات کمال در او تعبیه شده و بصورت بالقوه و استعداد در او سرشته شده، بنابراین اگر بنا باشد که کودک تربیت به آداب الهی وآداب انسانی شود بستر فراهم است. آمادگی رشد و تربیت دارد، بنابراین تربیت او آسان است چون زمینه تربیت و امکانات تربیت در او فراهم است.

مربی کودک یعنی پدر و مادر اگر بدانند که کودک فطرت الهی دارد یعنی اگر بدانند میل الهی دارد و میل به رستگاری و صفات کمال و صفات عالیه انسانی دارد بیشتر به نتایج تربیت امید وار می‌شوند و بیشتر به ارتقاء و اصلاح کودک انگیزه پیدا می‌کنند.

[1]– مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 101، ص 105

[2]– سوره روم آیه 30

[3]– مجلسی، محمدباقر، بحارالنوار، ج 3، ص 279