بهره مندی از سواری مورد نیاز نه تشریفاتی
اگر چه پرهیز از اسراف در همه حال لازم است و میانه روی در تمام امور پسندیده است اما در سواری و بهره گیری از مرکب اعم از خرید، نوع مرکب و استفاده بجا و بدور از اسراف هم سفارش شد. امام صادق در یک کلام حکیمانه که فلسفه مال را توضیح می‌دهند می‌فرماید:
خداوند اموال را نزد بندگان خود امانت نهاد تا از آن معتدل و مقتصد و میانه استفاده کنند و از اسراف و اقتار بپرهیزند و از جمله می‌فرماید:
وَ یَرکَبُوا قَصداً [1]. . . . و سوار می‌شوند اما معتدل و میانه.
بنابر این خودروهای فوق العاده گرانقیمت و تشریفاتی با توجه به اینکه کمتر از آن هم کفایت کار کسی را بکند، مطلوب خداوند متعال نیست وخداوند متعال چنین اجازه ای را نمی‌دهد. امام صادق(ع) در ادامه حدیث یاد شده می‌فرمایند:
أتَرَی اللهَ إئتَمَنَ رَجُلًا عَلی مالٍ یَقُولُ لَهُ أن یَشتَرِیَ فَرَساً بِعَشَرَهَ آلافِ دِرهَمٍ وَ تُجزیهِ فَرَسٌ بِعِشرینَ دِرهَماً ؟[2] آیا تصور می‌کنی خداوند کسی را که به او مال فراوان داده و او را برآن مال امین نموده است اجازه می‌دهد اسبی را بخرد به ده هزار درهم در حالی که اسب بیست درهمی کفایت کار او را میکند؟
ملاحظه می‌شود خرید مرکب با مبلغ ده‌ها برابر مرکب مورد نیاز، مطلوب و پسندیده نیست و باید در خرید مراعاتِ اعتدال را نمود. البته باید مراعات شأن خود را نمود به نحوی که مردم ایراد و اشکال نگیرند و شأن و آبروی او را زیر سوال نبرند. در نقلی وارد شد که امام زین العابدین (ع) کانَ یَبتاعُ الرّاحِلَهَ بِمَأهَ دینارٍ وَ یُکَرِّمُ بِها نَفسَهُ.[3] سواری را به صد دینار می‌خرید و با این اقدام شأن و آبروی خود را حفظ، و از سخن ملامت بار دیگران خود را حفظ می‌نمود.
[1] همان ص 366
[2] همان
[3] همان ص 367
