– عدم تکبر و غرور در حال رانندگی
این هشدار دیگری است نسبت به سواره تا مواظب غرور و تکبر خود باشد. بسیار اتفاق می‌افتد که سواره بخاطر دارندگی خود نسبت به پیاده که فاقد آن است، دچار غرور و تکبر می‌شود و خود را صاحب مِکنَت و مال و دارایی و در نتیجه دارای برازندگی و برجستگی می‌یابد و با حس برازندگی نسبت به پیاده که حس می‌کند چنین برازندگی ندارد تکبر نشان دهد و بزرگی بفروشد. و یا حتی سواره بر مرکب گرانقیمت، نسبت به سواره بر مرکب کم قیمت تکبر و غرور نشان دهد، این هم اشکال دارد.
از زندگی پیامبر (ص) نقل می‌کنند که آن بزرگوار سوار بر الاغ بود و الاغ از شادی که پیامبر (ص) بر او سوار است حرکت‌های غیر معمول داشت و حرکات شادانه او به گونه ای بود که شانه‌های پیامبر (ص) بالا و پایین می‌رفت و چنین تصور می‌رفت که پیامبر به نوعی با این حرکات، غیر معمول نشان داده می‌شد، گویا برازندگی و برجستگی ارائه می‌دهند و لذا پیامبر (ص) برای آنکه کسی گمان بد نبرد در جمله ای الهی فرمودند: أللّهُمَّ لَیسَ مِنّی وَلکِن ذا مِن عُفیرٍ.
خدایا این رفتار از من نیست بلکه از عفیر است. (عفیر نام الاغ پیامبر (ص) است )
علامه مجلسی پس از نقل این سیره ازپیامبر (ص) می‌فرمایند: آنانکه بر اسبهای تازی نژاد خوش رفتار با نِخوَت و غُنج (ناز و کرشمه) و دِلال (ناز) سوار می‌شوند وبر آسمان وزمین به رفتار خود مِنَّت می‌نهند وغیر خود کسی را موجود نمی‌شمارند چگونه عذر خواهند خواست.[1]
پیامبر (ص) می‌فرمودند: 5 چیز است که تا آخر عمر انجام خواهم داد یکی از آنها سوار بر الاغ مؤکف (الاغی که پلاس بر پشت او انداخته شد) است تا مردم پس از من چنین کنند. [2]
امام باقر (ع) هم می‌فرمودند: أحَبُّ المَطایا إلَیَّ الحُمُرُ. [3]
محبوبترین چهار پایان، پیش من الاغ است.
آری مرکب و سواری برای خدمت و حمل و نقل آسان و زینت و زیبایی زندگی است نه برای فخر فروشی، تکبر و غرور و نه برای رخ کشیدن و گازیدن و دیگران را تحقیر نمودن. آنهایی که با سواری مُدل بالا، فیس و فخر می‌فروشند و با دور دور بازی دیگران را تحقیر می‌کنند و با نازیدن، روح دیگران را می‌آزارند و با ویراژ مغرورانه بر دیگران برتری می‌فروشند، همه اینها ومثل اینها بدور از اخلاق و ادب رانندگی است.
نقلیه خوب، زینت است، شکوه و زیبایی است که شکر و سپاسگذاری دارد نه ابزار غم و اندوه دیگران و نه سوهان برای خراشیدن دل ناداران. لذا اخلاق رانندگی ایجاب می‌کند که راننده، ارزشی و اخلاقی باشد، رفتار کریمانه و بزرگوارانه داشته باشد و از شکوه و زیبایی خود یعنی سواری خوب، دیگران را شریک و سهیم کند. قرآن هم نقلیه‌هارا برای سواری وزینت می‌داند نه وسیله کبر وغرور. می‌فرماید:
وَالخَیلَ وَ البِغالَ وَالحَمیرَ لِتَرکَبُوها وَ زینَهً وَ یَخلُقُ ما لا تَعلَمُونَ. [4]
و آفرید برای شما اسب و استر و الاغ تا بر آن سوار شوید و زینت زندگی شما باشد ومی آفریند برای شما از حیوانات و غیر حیوان آنچه را که نمی‌دانید.
[1] مجلسی، محمد باقر، حلیه المتقین ص281
[2] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار ج76 ص 288
[3] محمدبن الحسن الحر العاملی، وسائل الشیعه ج8 ص 361
[4] سوره نحل آیه 8
