پرهیز از دوستی با کسی که شرش بیش از خیر او ست
کسیکه خیرش اندک وضعیف است (و به عکس شرش زیاد وقوی است تا جایی که متأسفانه روح خباثت بر وی چیره شده وحکومت بدن را به دست گرفته و برهمه قوای نفسانی اعم از عقل وفکر وعواطف وغرائزحکمرانی می کند به نحوی که قوای خیر تاب مقاومت نداشته وضعیف می شوند ونمی توانند به وظائف شان عمل کنند) باید از او پرهیز نمود.
چرا که در این صورت که قوای شر بر قوای خیر چیره می شوند انسان نمی تواند منشأ خیر باشد بل به عکس منشأ شر وفساد وتباهی می گردد ودوستی با چنین انسانی بی گمان موجب آسیب شده ودچار خسارت می شود .
از اینرو است که پیامبر (ص) فرمود:
تَوَقُّوا مُصاحَبَهَ کُلِّ ضَعیفِ الخَیرِ وَ قَوِیِّ الشَّرِّ خَبیثِ النَّفسِ ؛ اِذا خافَ خَنَسَ وَ اِذا اَمِنَ بَطَشَ.
از رفاقت با هرکه خیرش ضعیف وکم وشرش قوی وزیاد است وجان او دچار خباثت وزشتی شده است پرهیز نما چرا که چنین آدمی آنگاه که به ترسد پنهان می شود و آنگاه که احساس امنیت کند سرکشی وطغیان می کند وبه انسان حمله می نماید. (تنبیه الخواطر،ص 361)
پس رفاقت با چنین آدمی که بر آن است تا از هر فرصتی استفاده کند وطغیان نماید وناهنجاری پدید آورد کار نا درستی است وباید از چنین انسانی بر حذر شد واز دوستی ورفاقت با او اجتناب نمود.
