از علماء وروحانیون بندپی شرقی _حجت الاسلام شهید حاج شیخ حسین مهدوی حاجی
از علماء وروحانیون بندپی شرقی _حجت الاسلام شهید حاج شیخ حسین مهدوی حاجی
ایشان در ابتدای جوانی روحانی نبودند واز بندپی شرقی بعد از پدر شان به تهران مهاجرت نموده ودر محله ” جهان پناه ” سکونت گزیدند و به سبب علاقه زیاد به مباحث دینی و اسلامی و همچنین بالابودن سطح مطالعات شان به توصیه مرحوم آیت الله سید محمود طالقانی به فراگیری دروس حوزوی پرداختند.
ودر اواخر عمرشان توسط علمای تهران معمم وملبس به لباس روحانیت شدند و هرگاه در مسجد محل ، امام جماعت حضور نداشت، ایشان نماز جماعت را اقامه می کردند و تمامی اهالی منطقه میدان خراسان تهران از خیابان جهانپناه و غیاثی ایشان را فردی مقدس و باتقوا و آگاه به مسائل روز می دانستند.
در دهه 60 که اوایل جنگ بود به جبهه اعزام ومصمم بود تا روز پیروزی در عرصه دفاع بماند اما شهادت به استقبال آمد و در سنگر با اصابت خمپاره دعوت حق را لبیک گفت وبه شهادت رسید .
ایشان انسانی بسیارمتدین و پرهیزگار بود وضمن تعبد وتقید به اذکار و اوراد و امور عبادی ، فردی روشنفکر وخوش فهم وآگاه به مسایل روز هم بود.
هرگز به فکر خود نبود ، بلکه دغدغه همنوعان را داشت و در اصلاح مردم به ویژه جوانان تلاش می کرد. جلسات متعدد اخلاق و آموزش قرآن و دفع شبهات داشت، در عین حال بسیار اهل امر به معروف و نهی از منکر بود و لذا اگر گاهی در میان اقوام مواردی از خلاف شرع مشاهده می شد مثلا کسی نماز نمی خواند یا خانمی حجاب اسلامی را مراعات نمی کرد بارها به منزلشان می رفت و با زبان نرم و خیلی مهربان و دوستانه آنها را ارشاد می کرد .
همچنین ایشان اهل اصلاح ذات البین بود. لذا اگر اختلافی میان افراد و خانواده ها مشاهده می کرد سعی و تلاش بسیار می نمود تا آن را برطرف نماید.
او اهل جلسات قرآن و مذهبی بوده و از شاگردان مرحوم حاج سیف، مدرس قرآن و استاد تجوید در تهران بوده است. بسیار اهل ذکر و دعا بود و لذا افراد را سفارش می کرد به ذکر و صلوات.
وچون خود عمل می کرد توصیه او هم بسیار مؤثر بود . برادرزاده ی شان حضرت آیت الله حاج شیخ مهدی مهدوی (حفظه الله) می فرمود : ” در زمان حیات شان در میان فامیلهای ما فردی با تقواتر از ایشان نداشتیم . ”
ایشان پس از شهادت وانجام مقدمات تدفین ، در بهشت زهرا مدفون و مجاور شهدا وعلماء شد . عاشَ سَعیدًا وَقُتِلَ فی سَبیلِ اللهِ سَعیدًا . ( رَحِمَهُ اللهُ تَعالی وَحَشَرَهُ مَعَ مَوالیهِ )