الْحَوْرَاءُ الْإِنْسِيَّةُ 

الْحَوْرَاءُ الْإِنْسِيَّةُ

بشر حور سرشت.

این لقب که به معنای « انسان حورسرشت» هست از القابی است که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برای فاطمه( سلام الله علیها) برگزید و آن را به این لقب ملقب نمود و فرمود:

وَ أَمَّا ابْنَتِي فَاطِمَةُ فَإِنَّهَا سَيِّدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ هِيَ بَضْعَةٌ مِنِّي وَ هِيَ نُورُ عَيْنِي وَ ثَمَرَةُ فُؤَادِي وَ هِيَ رُوحِيَ الَّتِي بَيْنَ جَنْبَيَّ وَ هِيَ الْحَوْرَاءُ الْإِنْسِيَّةُ[1]

اما دخترم فاطمه(س) بانوى زنان جهانيان از اولين و آخرين است و پاره وجود من و نور ديده من و ميوۀ دل من است و روح من است كه بین دو پهلوی من می‌باشد و  او “حوراء انسيه” است.

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پیش از آنکه به دنیا بیایند سرشت حورالعینی داشت و خداوند متعال آن را در قالب سیبی به پیامبر عطا فرموده و پیامبر آن را میل نموده و از صلب پیامبر نطفه حضرت فاطمه پدید آمد.

برای توضیح بیشتر به حدیث مذکور در ذیل لقب “تفاحه الجنه” مراجعه شود.