اندیشه بنان

امام علی (ع) ومساکین

• حضرت مساکین را دوست می داشت وبا آنان همنشین می شد .
• دوستی وهمنشینی با مساکین را به دیگران سفارش وتاکید می نمود.

از سفارشهای حضرت به فرزندش امام مجتبی (ع)در وقت وفات این بود :

اُوصیکَ یا حَسَنُ …  وَحُبِّ المَساکینَ وَ مُجالَسَتِهِِم .ای حسن ترا به دوستی مساکین وهم نشینی باآنها   سفارش میکنم. (بحار الانوار، ج69 ،ص41 و امالی طوسی، ج1 ،ص8 )

 

• سائل مسکین ومستمند را فرستاده خدا می دانست وبر اجابت آن تاکید داشت . ومی فرمود: اِنَّ المِسکینَ  رَسُولُ اللهِ فَمَن مَنَعَهُ فَقَد مَنَعَ اللهَ وَ مَن اَعطاهُ فَقَد اَعطَی اللهَ.(نهج البلاغه ، حکمت 304)

مسکین ومحتاج فرستاده خدا است پس هر کس از کمک به او امتناع ورزد در حقیقت از کمک به خدا امتناع ورزید واگر  عطا کند در حقیقت به خدا عطا کرد.

 

• به ایتام وزنان بی سرپرست بسیار توجه داشت تا جایی که به آن حضرت ابو الارامل والایتام. می گفتند
• مستمندان را عزیز می شمرد وبزرگ می داشت .

 

• بسیار اهل انفاق بود به ویژه انفاق به مساکین وایتام که در وصفش آیه آمد : وَ یُطعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسکیناً وَ یَتیماً وَ اَسیراً (سوره دهر، آیه 8)

 

• وتا می توانست هیچ وقت به سائل نه نمی گفت .
• هم خود به صورت مباشر به آنها کمک می کرد وهم کمک به آنهارا پنهانی انجام می داد تا آبرو وعزت مساکین حفظ شود.
• سوز محرومین به دل داشت وغصه آنها را می خورد و می فرمود: برای هیچ مصیبتی آنگونه که برای اطفال گریه کردم گریه نکرده ام
• ما اِن تَأوَّهت ُبِشَیءٍ رُزیتُ بِهِ کَماتَأوَّهتُ لِلاَطفالِ فِی الصِّغَرِ

قَد ماتَ والِدُهُم مَن کانَ یَکفُلُهُم      فِی النّائِباتِ وَفِی الاَسفارِ وَالحَضَرِ

(بحار الانوار ،ج41 ،ص221 )

در هیچ مصیبتی که اتفاق افتاده آه وناله نکردم آنگونه که برای اطفال خوردسال پدر مرده گریه کردم .که چه کسی در سختیها ودر سفر وحضر کفیل شان خواهد بود ؟

 

• وقتی زن ذمی بی سرپرست مورد حمله قرار می گیرد وخلخال او را به غارت می برند فرمود:  فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا أَسَفاً مَا کَانَ بِهِ مَلُوماً بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیراً (نهج البلاغه ، خطبه 27)

اگر مرد مسلمان به خاطر این واقعه دق کند وبمیرد بر او ملامتی نیست بل  به نظرم  سزاوار وشایسته است.

• روزی که روزه می گرفت غذای آن روز را هم به نیازمندان می داد .
• از شام ونهار خود می کاست و به فقراء ومساکین می داد .
• نه آنکه انفاقش به مساکین از بیت المال باشد بل از حاصل کار خود می داد . در نخلستان یهودی کار می کرد واجرت را انفاق می نمود وبه شکم خود سنگ می بست .
• نه تنها به مساکین کمک مالی می کرد بل ارزاق به خانه آنها می برد وحتی گاهی در تهیه غذا به آنها کمک می کرد.
• پای صحبت ودرد دل مساکین وفقراء می نشست.
• در مایحتاج زندگی ، مساکین را بر خود مقدم می داشت .
• او سخی ترین فرد عصرخود بود وحتی معاویه که دشمن ترین دشمنان او بود به سخاوت او اعتراف داشت .