- باکیة[14]
زن گریه کننده
از القاب حضرت فاطمه سلام الله علیها «باکیة» است و این لقب به خاطر گریه زیاد در فقدان پدر بزرگوارش بود. یعنی چون پس از وفات پیامبر (ص) فاطمه(س) نمی‌توانست طاقت بیاورد و همواره نالان و گریان بود لقب «باکیة» را به خود گرفت و از قضا جزء پنج گریه کنندگان بزرگ تاریخ قرار گرفت و جزء “بکائون خمسه” به شمار آمد و حدیث زیر هم به همین معنا اشاره دارد:
عن أبی عبدالله علیه السلام قال: البکائون خَمْسَةٌ آدَمُ وَ یَعْقُوبُ وَ یُوسُفُ وَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (علیه السلام).
… اَمّا فاطمةُ (علیهَا السلام) فَبَکَت عَلی رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) حَتّی تَأذّی بِها اهلُ المدینة فَقالوا لَها: قَد آذَیتِنا بِکَثرَةِ بُکائِکَ، فَکانَت تَخرُجُ اِلَی المَقابر- مَقابرِ الشهداء – فَتَبکی حَتّی تَقضِیَ حاجَتَها ثُمَّ تَنصَرِفُ.
امام صادق علیه السلام فرمود:
گریه کنندگان – معروف تاریخ – پنج نفرند: آدم و یعقوب و یوسف (علیهم السلام) و فاطمه زهرا (علیها السلام) و امام سجاد (علیه السلام).
آنگاه حضرت صادق علیه السلام در بیان علت گریه آنان می فرماید:
… فاطمه (علیها السلام) نیز آنقدر بر فراق پدر گریست که مردم مدینه به زحمت افتاده و گفتند:
با گریه بسیارت ما را آزردی، او نیز ناچار به سوی مزار شهدای احد می رفت و آنقدر گریه می کرد تا آرام می گرفت و بر می گشت.[14]
حاصل آنکه به خاطر گریه زیاد حضرت بر پدر گرامی شان لقب «باکیة» گرفتند.
