حضرت فاطمه(س) و پیامبر(ص)
1- شادی فاطمه(س)، شادی رسول خدا
پیامبر (ص) فرمود:
فاطِمَة بَضْعَةٌ مِنّي يَسُرُّنِي ما يَسُرُّها.
فاطمه پاره تن من است , هر چه او را خوش حال كند مرا خوش حال مي كند.(فاطمه الزهرا، علامه امینی ، صفحه 93.)
هر چند از فرزند تعبیر به «پاره تن» یا «نور چشم» یا «گوشۀ جگر» و امثال آن شده اما به نظر می‌رسد که منظور از «پاره تن» در اینجا پاره تن خانوادگی نباشد بلکه پاره تن ایمانی است.یعنی جنس و هویت پاره تن بودن متفاوت است. مثلا مؤمنین پاره تن یکدیگرند و یا به تعبیر شاعر پارسی گوی ایرانی فردوسی «بنی آدم اعضای یک پیکرند» منظور این است.
این پارۀ تن هویت و وجود جدا دارد که همان جوهره گوهر ایمانی است.همۀ مؤمنین اگرچه پیکر جسمانی شان متفاوت است اما پیکر ایمانی شان واحد است. در روایات ما هم ایمان به اندام که دارای سر، دست، پا، چشم و گوش و امثال آن است تشبیه شد.
و این معنا حاکی از آن است که انسان ها علاوه بر هویت و پیکر خانوادگی و انسانی پیکر ایمانی هم دارند و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می خواهدبفرماید که جوهره ایمانی و حضرت زهرا(س) یکی است و حسّ ایمانی هر کدام از یک مقوله است. بنابراین هر آنچه که ذات ایمانی حضرت زهرا را سرور و شاد نماید ذات ایمانی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را هم شاد می نماید، و به عکس اگر چیزی وجود ایمانی حضرت زهرا(س) را ناراحت کند وجود مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را ناراحت نموده است.به عبارتی دیگر حسّ دینی حضرت صدیقه کبری(س) نسبت به امری شاد باشد همان حس پیامبر(ص) را شاد خواهد نمود و اگر غمگین نمود پیامبر(ص) را ناراحت نموده است.
