حضرت فاطمه (س) و شفاعت

حضرت فاطمه (س) و شفاعت

• شفاعت از گنهکاران امت پیامبر(ص)

حضرت فاطمه(س) فرمود:

اِذا حُشِرتُ یومَ القیامَهِ اَشفَعُ عُصاهَ اُمّهِ النَّبِیِّ .

هنگامی که در روز قیامت برانگیخته شوم از گنهکاران امت پیامبر اکرم (ص) شفاعت خواهم کرد.

(إحقاق الحقّ ، ج 19 ، ص 129 )

• شفاعت از خاندان و شیعیان و دوستان

امام باقر(ع)فرمود:

َسمِعتُ جابِرَ بنَ عَبدِاللهِ الاَنصارى يَقُولُ :

قَال رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ :  اِذا كانَ يَومَ القِيامَةِ تُقبِلُ ابنَتى فاطِمَةُ عَلى ناقَةٍ مِن نُوقِ الجَنَّةِ مُدَبَّجَةِ الجَنبَينِ ، خِطامُها مِن لُؤ لُؤٍ رَطبٍ ، قَوائِمُها مِنَ الزُّمُرُّدِ الاَخضَرِ ذَنَبُها مِنَ المِسكِ الاَذفَرِ، عَيناها ياقُوتَتانِ حُمراوانِ .
عَلَيها قُبَّةٌ مِن نُورٍ، يُرى ظاهِرُها مِن باطِنِها، وَ باطِنُها مِن ظاهِرِها، داخِلُها عَفوُاللهِ ، وَ خارِجُها رَحمَةُ اللهِ ، عَلى رَأسِها تاجٌ مِن نُورٍ، لِلتّاجِ سَبعُونَ رُكناً كُلُّ رُكنٍ مُرَصَّعٌ بِالدُّرِّ وَ الياقُوتِ ،یُضیئُ کَما يُضى ءُ الكَوكَبُ الدُّرِّىُّ فى اُفُقِ السَّماءِ وَ عَن يَمينِها سَبعُونَ اَلفَ مَلَكٍ ، وَ عَن شِمالِها سَبعُونَ اَلفَ مَلَكٍ وَ جِبرَئيلُ آخِذٌ بِخِطامِ النّاَقةِ يُنادى بِأعلا صَوتِهِ :
غُضُّوا أبصارَكُم حَتّى تَجُوزَ فاطِمَةُ بِنتُ مُحُمَّدٍ، فَلا يَبقى يَومَئِذٍ نَبِىٌّ  وَ لا رَسُولٌ وَ لا صِدّيقٌ وَ لا شَهيدٌ اِلّا غَضُّوا أبصارَهُم حَتّى تَجُوزَ فاطِمَةُ ، فَتَسيرُ حَتّى تُحاذى عَرشَ رَبِّها جَلَّ جَلالُهُ ، فَتَنزِخُ بِنَفسِها عَن ناقِتِها، وَ تَقُولُ : اِلهى وَ سَيِّدى!  اُحكُم بَينى وَ بَينَ مَن ظَلَمَنى  اَللّهُمَّ احكُم بَينى وَ بَينَ مَن قَتَلَ وَلَدى . فَاِذَا النِّداءُ مِن قِبَلِ اللهِ جَلَّ جَلالُهُ : حَبيبَتى وَ ابنَةَ حَبيبى سَلينى تُعطى ، وَ اشفَعى تُشفَعى ، فَوَعِزَّتى وَ جَلالى لا جازَنى ظُلمُ ظالِمٍ . فَتَقُولُ : اِلهى وَ سَيِّدى ذُرِّيَتى وَ شيعَتى وَ شيعَةَ ذُرِّيَتى وَ مُحِبّى وَ مُحِبّى ذُرِّيَتى .
فَاِذَا النِّداءُ مِن قِبَلِ اللهِ جَلَّ جَلالُهُ : اَينَ ذُرِّيَةُ فاطِمَةُ وَ شيعَتُها وَ مُحِبُّوها وَ مُحِبُّوا ذُرِّيَّتِها؟ فَيُقبِلُونَ وَ قَد اَحاطَ بِهِم مَلائِكَةُ الرَّحمَةِ فَتُقدِمُهُم فاطِمَةُ عَلَيهَاالسَّلامُ حَتّى تُدخِلَهُمُ الجَنَّةَ .

از جابر ابن عبد الله انصاری شنیدم که گفت :

رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرمود :
هنگامى كه روز قيامت فرا مى رسد دخترم فاطمه به محشر رو می آورد  در حالى كه بر يكى از ناقه هاى بهشتى سوار است و از دو پهلوى آن ناقه حريرهاى بهشتى آويزان ، مهار آن از مرواريد تازه ، پاهايش از زمرد سبز، دم آن از مشگ ناب ، ديدگانش از در و ياقوت سرخ خواهد بود.
قبه اى از نور بر پشت آن ناقه نصب شده كه اندرون آن از بيرون آشكار وبیرون آن از اندرون پیدا ، وداخل آن عفو پروردگار و بيرون آن هم رحمت خداوند رحيم است .
فاطمه تاجى از نور بر سر دارد كه داراى هفتاد پايه است . هر پايه اى از آن مزین به در ویاقوت است  وهمچون ستاره درخشان آسمان می درخشد.
در طرف راست و چپ فاطمه هر كدام هفت هزار ملك خواهد بود.
آنگاه جبرئیل در حالی که زمام شتر را به دست گرفته با صدای بلند ندا می دهد:

چشمها را به بندید تا فاطمه دختر پیامبر (ص )عبور کند.

در این لحظه هیچ پیامبر وهیچ رسولی وهیچ صدیقی وهیچ شهیدی باقی نمی ماند جز اینکه چشمهای خود را می بندند تا فاطمه (س) عبور کند . آن وقت فاطمه (س) حرکت می کند تا محازی عرش پروردگار متعال قرار می گیرد وخود از ناقه پیاده می شود وعرض می کند :

خدای من ومولای من !    بین من وآنکه به من ظلم نموده حکم کن . خدایا ! بین من وقاتل فرزندم حکم کن.

پس در همین هنگام از طرف خداوند عزیز وجلیل ندا می رسد. حبیبه من ! ودختر حبیب من ! هردرخواستی که داری مطرح کن  جواب مثبت می گیری ودرخواستت اجابت می شود. شفاعت کن  شفاعتت مقبول خواهد بود.
پس به عزت و جلال خودم قسم كه امروز ظلم و ستم هيچ ستمگرى از نظر من محو نخواهد شد.
در همين زمان است که فاطمه (س) عرض می کند :

بار خدايا! فرزندان ، شيعيان ، دوستان ، و دوستان فرزندان مرا به من ببخش
آنگاه از طرف پروردگار عزیز وجلیل  ندا مى آید:

کجایند فرزندان فاطمه و شيعيان او و دوستان او  و دوستان ذريه او؟

پس آنها عموما در حالى كه ملائكه رحمت آنان را احاطه كرده اند مى آيند. سپس فاطمه(س) جلو مى رود تا ايشان را داخل بهشت نمايد.

(بحارالانوار، ج۴٣، ص٢١٩)