اندیشه بنان

• حق رفیق ودوست

قطعا رفیق نسبت به رفیق خود دارا ی حق است زیرا رفیق همین که نسبت به رفیقش مهربانی ودلسوزی دارد  وهمین که ابراز محبت می کند  واو را مورد لطف خود قرار می دهد  حق پیدا می کند  ودقیقا به همین خاطر حقی به او بدهگار می شود . یعنی چون از او مهربانی ، لطف ودلسوزی دریافت می نماید مدیون او می شود .

پس هر یک از دو رفیق نسبت به هم حقی خواهند داشت . چون نسبت  به هم لطف ومهربانی نشان می دهند.

واین حق آن قدر مهم است که در نقلی  پیامبر (ص) آن را “حق الله” به شمار آورده فرمود:

ما مِن صاحِبٍ یَصحَبُ  صاحِباً وَ لَو ساعَهً مِنَ النَّهارِ اِلّا سَئَلَ عَن صُحبَتِهِ هَل اَقامَ فیها حَقَّ اللهِ  اَم اَضاعَ.

هیچ رفیقی با رفیق خود (هرچند به قدر یک ساعت) رفاقت نکندجز اینکه خداوند متعال از این رفاقت می پرسد که آیا “حق الله” را در این رفاقت رعایت نمود  ویا اینکه آن را تباه ساخت.      (المحجه البیضاء، ج3 ، ص321)

از مفاد این حدیث به دست می آید که حق رفاقت ودوستی “حق الله” است ولذا هر دو رفیق باید نسبت به هم این حق را ادا کنند  ونباید تباه سازند وحتی خداوند متعال نسبت به این حق سئوال می کند ومی پرسد تا اگر ادا نمودند پاداش دهد  واگرتباه ساختند عقاب نماید .