دعای حضرت زهرای اطهر (س) بعد از نماز مغرب

 

دعای حضرت زهرای اطهر (س) بعد از نماز مغرب

أَلْحَمْدُللَّهِ ِ الَّذی لا یُحْصی [یا: لایَبْلُغُ ] مِدْحَتَهُ الْقائِلوُنَ، وَالْحَمْدُللَّهِ ِ الَّذی لا یُحْصی نَعْمآءَهُ الْعآدُّونَ،

وَالْحَمْدُللَّهِ ِ الَّذی لایُؤَدّی حَقَّهُ الْمجْتَهِدُونَ، وَلا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ الأَوَّلُ وَالْآخِرُ، وَلا إِلهَ إِلّا اللَّهُ الظّاهِرُ وَ الْباطِنُ،

وَلا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ الْمحْیِی الْمُمیتُ،

وَ أَللَّهُ أَکْبَرُ ذُوالطَّوْلِ، وَاللَّهُ أَکْبَرُ ذُوالْبَقآءِ الدّآئِمِ،

وَالْحَمْدُللَّهِ ِ الَّذی لایُدْرِکُ الْعالِمُونَ عِلْمَهُ، وَ لا یَسْتَخِفُّ الْجاهِلُونَ حِلْمَهُ، وَ لا یَبْلُغُ الْمادِحوُنَ مِدْحَتَهُ، وَلا یَصِفُ الْواصِفُونَ صِفَتَهُ،

وَلا یُحْسِنُ الْخَلْقُ نَعْتَهُ،

وَ الْحَمْدُللَّهِ ِ ذِی الْمُلْکِ وَالْمَلَکُوتِ وَالْعَظَمَةِ وَالْجَبَرُوتِ وَ [الْعِزِّوَ] الْکِبْریآءِ وَالْجَلالِ وَ الْبَهآءِ وَالْمَهابَةِ وَالْجَمال

وَ الْعِزَّةِ وَ الْقُدْرَةِ وَالْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ وَالْمِنَّةِ وَ الْغَلَبَةِ وَ الْفَضْلِ وَالطَّوْلِ وَ الْعَدْلِ وَ الْحَقِّ [وَالْخَلْقِ ]

وَالْعُلاوَ الرِّفْعَةِ وَالَمجْدِ وَ الْفَضیلَةِ وَالْحِکْمَةِ وَ الْغَنآءِ وَالسَّعَةِ وَالْبَسطِ وَ الْقَبْضِ وَ الْحِلْمِ وَالْعِلْمِ

وَ الْحُجَّةِ الْبالِغَةِ وَالنِّعْمَةِ السّابِغَةِ وَالثَّنآءِ الْحَسَنِ الْجَمیلِ وَالْآلآءِ الَکَریمَةِ، مُلِکُ الدُّنْیا وَالْآخِرَةِ وَالْجَنَّةِ وَ النّارِ وَ ما فِیهِنَّ،

تَبارَکَ وَ تَعالی.

أَلْحَمْدُللَّهِ ِ الَّذی عَلِمَ أَسْرارَ الْغُیُوبِ، وَاطَّلَعَ عَلی ما تُجِنُّ [یا: تَجْنِی ]الْقُلوبُ، فَلَیْسَ عَنْهُ مَذْهَبٌ وَلامَهْرَبٌ،

أَلْحَمْدُللَّهِ ِ [الَّذی ]الْمُتَکَبِّرِ فی سُلْطانِهِ، أَلْعَزیزِ فی مَکانِهِ، أَلْمُتَجَبِّرِ فی مُلْکِهِ، أَلْقَوِیِّ فی بَطْشِهِ، أَلرَّفیعِ فَوْقَ عَرْشِهِ،

أَلْمُطَّلِعِ عَلی خَلْقِهِ، وَ الْبالغِ لِما أَرادَ مِنْ عِلْمِهِ،

أَلْحَمْدُللَّهِ ِ الَّذی بِکَلِماتِهِ قامَتِ السَّماواتُ الشِّدادُ، وَ ثَبَتَتِ الاْرَضُونَ الْمِهادُ، وَانْتَصَبَتِ الْجِبالُ الرَّواسِی الاْوْتادُ،

وَ جَرَتِ الرِّیاحُ اللَّواقِحُ، وَ سارَ [یا: سارَتْ ] فی جَوِّ السَّمآءِ السَّحابُ، وَ وَقَفَتْ عَلی حُدُودِهَا الْبِحارُ، وَ وَجِلَتِ الْقُلُوبُ مِنْ

[یا: عَنْ ] مَخَافَتِهِ،

وَ انْقَمَعَتِ الاَرْبابُ لِرُبُوبِیَّتِهِ، تَبارَکْتَ، یا مُحْصِیَ قَطْرِ الْمآءِ وَ وَرَقِ الشَّجَرِ، وَ مُحْیِیَ أَجْسادِ الْمَوْتی لِلْحَشْرِ،

سُبْحانَکَ یا ذَاالْجَلالِ وَالاَکْرامِ.

ما فَعَلْتَ بِالْغَریبِ الْفَقیرِ إِذا أَتاکَ مُسْتَجیراً مُسْتَغیثاً، ما فَعَلْتَ بِمَنْ أَناخَ بِفِنآئِکَ، وَ تَعَرَّضَ لِرِضاکَ، وَ عَذا إِلَیْکَ،

فَجَثا بَیْنَ یَدَیْکَ، یَشْکُو إِلَیْکَ ما لا یَخْفی عَلَیْکَ، لا یَکُونَنَّ – یارَبِّ، – حَظّی مِنْ دُعآئِیَ الْحِرْمانَ،

وَلا نَصیبی مِمّا أَرْجُو مِنْ مَنِّکَ الْخِذْلانَ، یا مَنْ لَمْ یَزَلْ وَ لایَزالُ وَ لا یَزُولُ، کَما لَمْ یَزَلْ قآئِماً عَلی کُلِّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ،

یا مَنْ جَعَلَ أَیّامَ الدُّنْیا تَزُوُل، وَ شُهُورَها تَحُوُل، وَ سِنیها تَدُورُ، وَ أَنْتَ الدّآئِمُ لاتُبْلیکَ الاَزْمانُ، وَلا تُغَیِّرُکَ الدُّهُورُ،

یا مَنْ کُلَّ یَوْمٍ عِنْدَهُ جَدیدٌ، وَ کُلَّ رِزْقٍ عِنْدَهُ عَتیدٌ، لِلضَّعیفِ وَالْقَویِّ وَالشَّدیدِ، قَسَمْتَ الاَرْزاقَ بَیْنَ الْخَلآئِقِ،

فَسَوَّیْتَ بَیْنَ الذَّرَّةِ وَ الْعُصْفُورِ.

أَللّهُمَّ، إِذا ضاقَ الْمَقامُ بِالنّاسِ، فَنَعُوذُ بِکَ فی ضیقِ الْمَقامِ، أَللّهُمَّ، إِذا طالَ یَوْمُ الْقِیامَةِ عَلی الْمجْرِمینَ،

فَقَصِّرْ [طُولَ ] ذلِکَ الْیَوْمِ عَلَیْنا، کَما بَیْنَ الصَّلاةِ إِلَی الصَّلاةِ.

أَللّهُمَّ، إِذا دَنَتِ الشَّمْسُ مِنَ الْجَماجِمِ فَکانَ بَیْنَها وَ بَیْنَ الْجَماجِمِ مِقْدارُ میلٍ، وَ زیدَ فی حَرِّها حَرُّ عَشْرِ سنینَ،

فَإِنّا نَسْأَلُکَ أَنْ تُظِلَّنا بِالْغَمامِ، وَ تَنْصِبَ لَنَا الْمَنابِرَ وَالْکَراسِیَّ، نَجْلِسُ عَلَیْها وَ النّاسُ یَنْطَلِقُونَ فِی الْمَقامِ، آمینَ، رَبَّ الْعالَمینَ،

أَسْأَلُکَ أَللّهُمَّ، بِحَقِّ هذِهِ الَمحامِدِ إِلاّ غَفَرْتَ لی، وَ تَجاوَزْتَ عَنّی، وَ أَلْبَسْتَنِی الْعافِیَةَ فی بَدَنی، وَ رَزَقْتَنی السَّلامَةَ فی دینی،

فَإِنّی أَسْأَلُکَ وَ أَنَا واثِقٌ بَإِجابَتِکَ إِیّایَ فی مَسْأَلَتی، وَ أَدْعُوکَ وَ أَنَا عالِمٌ بِاسْتِماعِکَ دَعْوَتی، فَاسْتَمِعْ دُعآئِی،

لا تَقْطَعْ رَجآئی، وَلا تَرُدَّ ثَنآئی، وَلا تُخَیِّبْ دُعآئی، أَنَا مُحْتاجٌ إِلی رِضْوانِکَ، وَ فَقیرٌ إِلی غُفْرانِکَ،

أَسْأَلُکَ وَلا آیَسُ مِنْ رَحْمَتِکَ، وَ أَدْعُوکَ وَ أَنَا غَیْرُ مُحْتَرِزٍ مِنْ سَخْطَتِکَ، رَبِّ، فَاسْتَجِبْ لی، وَامْنُنْ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ،

تَوَفَّنی مُسْلِماً، وَأَلْحِقْنی بِالصّالِحینَ، رَبِّ، لاتَمْنَعْنی فَضْلَکَ یا مَنّانُ وَلا تَکِلْنی إِلی نَفْسی مَخْذُولاً، یا حَنّانُ،

رَبِّ، ارْحَمْ عِنْدَ فِراقِ الاَحِبَّةِ صَرْعَتی، وَ عِنْدَ سُکُونِ الْقَبْرِ وَحْدَتی، وَ فِی مَفازةِ الْقِیامَةِ غُرْبَتی،

وَ بَیْنَ یَدَیْکَ مَوْقُوفاً لِلْحِسابِ فاقَتی، رَبِّ، أَسْتَجیرُکَ مِنَ النّارِ فَأَجِرْنی [یا: وَ أَجِرْنی ]، رَبِّ، أَعُوذُ بِکَ مِنَ النّارِ فَأَعِذْنی،

[رَبِ ] أَفْزَعُ إِلَیْکَ مِنَ النّارِ فَأَبْعِدْنی، رَبِّ، أَسْتَرْحِمُکَ مَکْرُوباً فَارْحَمْنی،

رَبِّ، أَسْتَغْفِرُکَ لِما جَهِلْتُ فَاغْفِرْ لی، قَدْ أَبرَزَنِی الدُّعآءُ لِلْحاجَةِ إِلَیْکَ، فَلا تُؤْیِسْنی یا کَریمُ،

[یا] ذَاالْآلآءِ وَالاِحْسانِ وَ التَّجاوُزِ،

یا سَیِّدی، یا بَرُّ، یا رَحیمُ، إِسْتَجِبْ بَیْنَ الْمُتَضَرِّعینَ إِلَیْکَ دَعْوَتی، وَ ارْحَمْ بَیْنَ الْمُنْتَحِبینَ بِالْعَویلِ عَبْرَتی،

وَاجْعَلْ فی لِقآئِکَ یَوْمَ الْخُرُوجِ مِنَ الدُّنْیا راحَتی، وَاسْتُرْ بَیْنَ الاَمْواتِ یا عَظیمَ الرَّجآءِ عَوْرَتی،

وَ اعْطِفْ عَلَیَّ عِنْدَ التَّحَوُّلِ وَحیداً إِلی حُفْرَتی، إِنَّکَ أمَلی وَ مَوْضِعُ طَلِبَتی، وَ الْعارِفُ بِما أُریدُ فی تَوْجیهِ مَسَأَلَتی،

فَاقْضِ یا قاضِیَ الْحاجاتِ [حاجَتی ]،

فَإِلَیْکَ الْمُشْتَکی، وَ أَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَالْمُرْتَجی، أَفِرُّ إِلَیْکَ هارِباً مِنَ الذُّنُوبِ فَاقْبَلْنی، وَ أَلْتَجِی ءُ

مِنْ عَدْلِکَ إِلی مَغْفِرَتِکَ فَأَدْرِکْنی،

وَ أَلْتاذُ بِعَفْوِکَ مِنْ بَطْشِکَ فَامْنَعْنی، وَ أَسْتَرْوِحُ رَحْمَتَکَ مِنْ عِقابِکَ فَنَجِّنی،

وَأَطْلُبُ الْقُرْبَةَ مِنْکَ بِالاْسْلامِ فَقَرِّبْنی، وَ مِنَ الْفَزَعِ الاْکْبَرِ فَآمِنّی، وَفی ظِلِّ عَرْشِکَ فَظَلِّلْنی،

وَ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِکَ فَهَبْ لی، وَ مِنَ الدُّنْیا سالِماً فَنَجِّنی، وَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ فَأَخْرِجْنی، وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ فَبَیِّضْ وَجْهی،

وَ حِساباً یَسیراً فَحاسِبْنی، وَ بِسَرآئِری فَلا تَفْضَحْنی، وَ عَلی بَلآئِکَ فَصَبَّرْنی، وَ کَما صَرَفْتَ عَنْ یُوسُفَ السُّوءَ وَ الْفَحْشآءِ فَاصْرِفْهُ عَنّی،

وَ ما لا طاقَةَ لی بِهِ فَلا تُحَمِّلْنی،

وَ إِلی دارِ السَّلامِ فَاهْدِنی، وَ بِالْقُرْآنِ فَانَفَعْنی، وَ بِالْقُوْلِ الثّابِتِ فَثَبِّتْنی، وَ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ فَاحْفَظْنی،

وَ بِحَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ وَ جَبَرُوتِکَ فَاعْصِمْنی، وَ بِحِلْمِکَ وَ عِلْمِکَ وَسَعَةِ رَحْمَتِکَ مِنْ جَهَنَّمَ فَنَجِّنی، وَ جَنَّتَکَ الْفِرْدَوْسَ فَأَسْکِنّی،

وَ النَّظَرَ إِلی وَجْهِکَ فَارْزُقْنی، وَ بِنَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ(صلی الله علی و آله و سلم) فَأَلْحِقْنی،

وَ مِنَ الشَّیاطینِ وَ أَوْلِیآئِهِمْ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ ذی شَرِّ فَاکْفِنی، أَللّهُمَّ، وَأَعْدآئی وَ مَنْ کادَنی بِسُوءٍ إِنْ أَتَوْا بَرّاً فَجَبِّنْ شَجیعَهُمْ،

فَضِّ جُمُوعَهُمْ [یا: جَمْعَهُمْ ]، کَلِّ [یا: کَلِّلْ ] سِلاحَهُمْ، عَرُقِبْ دَوآبَّهُمْ، سَلِّطْ عَلَیْهِمُ الْعواصِفَ وَالْقَواصِفَ أَبَداً حَتّی تَصْلِیَهُمُ النّارَ،

أَنْزِلهُمْ مِنْ صَیاصیهِمْ، أَمْکِنّا مِنْ نَواصیهِمْ، آمینَ، رَبِّ الْعالَمینَ.

أَللّهُمَّ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ صَلاةً یَشْهَدُ الاَوَّلُونَ مَعَ الاَبْرارِ وَ سَیِّدِ الْمُتَّقینَ وَ خاتَمِ النَّبِییّنَ وَ قآئِدِ الْخَیْرِ وَ مِفْتاحِ الرَّحْمَةِ.

أَللّهُمَّ، رَبَّ الْبَیْتِ الْحَرامِ وَ الشَّهْرِ الْحَرامِ وَ رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ رَبَّ الرُّکْنِ وَ الْمَقامِ وَ رَبَّ الْحَلِّ وَ الْحَرامِ [یا: الاْحْرامِ]، بَلِّغْ

[یا: أَبْلِغْ] رُوحَ مُحَمَّدٍ مِنَّا التَّحِیَّةَ وَالسَّلامَ. سَلامٌ [یا: أَلسَّلامُ] عَلَیْکَ یا رَسُولَ اللَّهِ،

سَلامٌ عَلَیْکَ یا أَمینَ اللَّهِ، سَلامٌ عَلَیْکَ یا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِاللَّهِ، أَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ،

فَهُوَ کَما وَصَفْتَهُ بِالْمُؤْمِنینَ رَؤُوفٌ رَحیمٌ،

أَللّهُمَّ، أَعْطِهِ أَفْضَلَ ما سَأَلَکَ، وَ أَفْضَلَ ما سُئِلْتَ لَهُ، وَأَفْضَلَ ما هُوَ مَسْئُولٌ لَهُ إِلی یَوْمَ الْقِیامَةِ، آمینَ، رَبِّ الْعالَمینَ.

سپاس خدایی را که گویندگان نمی توانند به مدح و ثنای او را به شماره درآورند [یا: بدان نایل گردند]،

و ستایش خداوندی را که شماره کنندگان نمی توانند نعمتهای او را به شماره درآورند،

و حمد و سپاس خداوندی را که کوشش کنندگان در عبادت نمی توانند حقّ او را ادا نمایند،

و معبودی جز خداوندی که اوّل و آخر است وجود ندارد، و معبودی جز خداوندی که آشکار و نهان است، وجود ندارد،

و معبودی جز خداوندی که میراننده و زنده کننده است وجود ندارد،

و خداوند بزرگتر و صاحب بخشش است، و خداوند بزرگتر و صاحب پایندگی و جاودانگی است،

و ستایش خداوندی که دانشمندان به دانش او نمی رسند، و جاهلان نمی توانند از بردباری او بکاهند،

و ستایشگران نمی توانند به مدح و ثنای او برسند، و توصیف کنندگان نمی توانند او را [آنچنانکه هست ] توصیف نمایند،

و مخلوقات نمی توانند نَعْت و صفت او را نیکو ادا نمایند.

و سپاس خدایی را که صاحب مُلک و ملکوت و عظمت و تسلّط [و سرافرازی ]بزرگمنشی و جلال و بهاء و حُسْن و هیبت

و بزرگی و جمال و سرافرازی و قدرت و تغییر دهندگی و نیرو و منّت و چیرگی و فضل و بخشش و عدل و داد

و حقّ [و آفرینندگی ] و بزرگی و رفعت و بلند پایگی و فضیلت و فرزانگی و بی نیازی و وسعت و بسط و قبض،

و بردباری و علم و حجّت رسا و نعمت فراگیر و ثنای نیکوی زیبا و نعمتهای گرامی، و مالک [یا: پادشاه ]

دنیا و آخرت و بهشت و آتش جهنّم و هر چه در آنهاست، می باشد. بلند مرتبه و پاک و منزّه باد خداوند.

سپاس خدایی را که به اسرار نهانی آگاه، و بر گناهانی که دلها آن را پنهان می دارند [یا: مرتکب آن می شوند] مطّلع است،

و لذا هیچ راه گریز و محلّ فراری از او نیست، ستایش خدایی را که در سلطنت خود متکبّر، و در مقام و منزلتش سرافزار،

و در فرمانروایی اش سرکش، و در گرفتن و مؤاخذه اش نیرومند، و بر فوق عرش خود بلند پایه،

و بر مخلوقاتش اطّلاع و اشراف دارد، و آگاهی اش به هر چه که بخواهد می رسد،

سپاس خداوندی را که به کلمات او آسمانهایِ استوار برپا گشته، و زمینهای هموار و آماده، ثابت و پابرجا هستند،

و کوههای ثابت و میخ گون ایستاده، و بادهای آبستن کننده وزیدن گرفته، و ابرها در جوّ و هوای آسمان سیر نموده،

و دریاها بر حدود و مرزهای خود ایستاده، و دلها از ترس و هراس او لرزان، و صاحبان و پرورش دهندگان در برابر ربوبیّت و تدبیر او

سرشکسته و ذلیل هستند، بلند مرتبه و منزّهی ای به شمار در آورنده قطره های باران و برگهای درختان،

و زننده کننده پیکرهای مردگان برای حشر و زنده شدن، پاک و منزّهی تو، ای صاحب بزرگی و بزرگواری.

با غریب و بیگانه فقیری که با حالت پناهنده شدن و یاری جویی از تو، به درگاه تو روی آورد چه می کنی؟

با کسی که خود را به آستانه و درگاهت انداخته، و خواهان خشنودی تو بوده، و در پیشگاهت زانو زده و از آنچه بر تو پوشیده نیست،

به تو گله و شکایت نماید، چه می کنی؟ پس ای پروردگار من، مباد که بهره من از دعایم، محرومیّت،

و نصیبم از آنچه از بخشش تو امیدوارم، شکست و خذلان باشد.

ای خداوندی که پیوسته بوده ای و همچنان هستی و خواهی بود، چنانکه هر نَفْسی آنچه را که کسب نموده و عمل می کند،

به تو برپاست، ای کسی که دنیا را به گونه ای قرار دادی که از بین رفته و ماههایش متحوّل گشته،

و سالهایش گردش می کند، و تنها تویی که ماندگار و جاودانی هستی و زمانها تو را پوسیده و کهنه،

و روزگاران دگرگون نمی سازد.

ای خداوندی که هر روزی در نزد تو نو، و هر روزی ای در نزد تو (برای ناتوان و قوی و نیرومند) آماده است،

روزیها را میان آفریدگانت قسمت فرموده و بین گَرْد و گنجشک یکسان قرار داده ای.

خداوندا، آن هنگام که جا بر مردم تنگ می شود از تنگی جا به تو پناه می بریم، خدایا،

هنگامی که روز قیامت بر مجرمان و گناهکاران طولانی می گردد، پس [درازی ] آن روز را بر ما مانند فاصله دو نماز،

کوتاه گردان، خداوندا، هنگامی که آفتاب نزدیک جمجمه ها می گشته و فاصله میان آن

و جمجمه ها به اندازه یک میل [و فاصله دیدن

چشم ] می گردد، و در سوزش آفتاب به اندازه سوزش ده سال افزون می گردد،

از تو درخواست می کنیم که با ابر بر ما سایه افکنده، و در حالی که مردم در آنجا در رفت و آمد هستند،

منبرها و صندلی هایی برای ما قرار دهی که بر آن بنشینیم.

اجابت فرما، ای پروردگار عالمیان، خداوندا، به حقّ این ستایشها از تو مسئلت دارم که مرا بیآمرزی، و از من درگذری،

و لباس عافیتت را به تنم بپوشانی، و سلامتی در دینم را روزی ام کنی،

زیرا من در حالی که به اجابت تو اعتماد دارم از تو درخواست می نمایم، و در حالی که به شنیدن دعایم آگاهم

به درگاه تو دعا می کنم، پس دعایم را بشنو، و امیدم را قطع، و مدح و ثنایم را ردّ مکن، و دعایم را نومید و بی پاسخ مگذار،

که من به خشنودی تو محتاج و به آمرزشت نیازمندم.

از تو درخواست می کنم در حالی که از رحمتت نومید نیستم،

و تو را می خوانم در حالی که از سخط و ناخوشایندی ات نمی هراسم [و امید خشنودی ات را دارم ]، پروردگارا،

پس برای من اجابت فرما، و عفو و گذشتت را به من منّت نِهْ، و در حالی که تسلیم تو هستم جانم را بستان،

و به صالحان ملحق فرما، پروردگارا، فضلت را از من باز مدار، ای بسیار بخشنده،

و با حالت شکستگی و خذلان مرا به خود وامگذار، ای بسیار مهربان، پروردگارا، هنگام جدایی دوستان بر به زمین افتادنم،

و هنگام آرام و خاموش بودن قبر بر تنهایی ام، و در صحرای قیامت بر غُربتم،

و در پیشگاهت در حالتی که برای حساب کشی می ایستم بر نیاز و حاجتم به تو رحم آر.

پروردگارا، به تو پناه می آورم از آتش جهنّم [پس ] پناهم ده، پروردگارا، و به تو پناه می برم از آتش پس مرا در پناه خود درآور،

[پروردگارا،] و از شرّ آتش به تو یاری می جویم پس از آن دورم بدار، پروردگارا با حالت ناراحتی سخت از تو طلب مهربانی می نمایم،

پس بر من رحم آر، پروردگارا، به واسطه عمل جاهلانه ام از تو طلب آمرزش می نمایم، پس مرا ببخشای.

دعا کردن به واسطه نیازم به تو مرا از منزل بیرون کشیده، پس مرا نومید مگردان.

ای بزرگوار ای صاحب نعمتها و نیکوکاری و گذشت، ای آقای من، ای نیکوکار، ای مهربان،

در میان زاری کنندگان به درگاهت دعایم را مستجاب گردان،

و در میان سخت گریه کنندگان با فریاد و صدای بلند بر اشک چشمم رحم آر،

و هنگام بیرون آمدن از دنیا آسودگی ام را در ملاقاتِ با خود قرار ده، و میان مردگان –

ای کسی که امید بزرگ به او بسته می شود، –

عورت [و: عیب ] مرا بپوش، و هنگامی که به تنهایی در گودال قبرم قرار می گیرم،

بر من مهربان باش، که تویی آرزو و جایگاه خواسته و مقصودم،

به آنچه که در متوجّه ساختن خواسته ام به تو اراده نموده ام آگاهی داری، پس [آن را] برآورده ساز،

ای برآورنده خواسته ها [خواسته ام را ]برآورده ساز،

پس تنها به تو گله نموده و تنها از تو یاری می جویم و به تو امیدوارم، از گناهانم به سوی تو می گریزم پس مرا بپذیر،

و از دست عدالتت در پناه آمرزش تو در آمده ام، پس مرا دریاب، و از دست گرفتن با صولت تو به عفو و گذشت

پناه می برم پس مرا بازدار، و از دست ] عقابت به رحمتت احساس آسودگی و راحتی می نمایم

پس مرا رهایی ده، و با تسلیم [تو شدن یا: اسلام آوردن ] نزدیکی به تو را خواهانم پس مرا به خود نزدیک گردان،

و از هراس و هنگامه بزرگ [روز قیامت ]ایمنم گردان، و در سایه عرش خود قرار ده، و دو بهره کامل از رحمتت را به من ارزانی دار،

و با سلامتی از دنیا نجاتم بخش، و از تاریکیها به سوی روشنایی بیرون آور، و در روز قیامت رویم را سپیده گردان،

و آسان حساب کشی بفرما، و به واسطه درونم [و اعمال و صفات پنهانم ] رسوایم مفرما، و بر گرفتاری ات شکیبا گردان،

و چنانکه بدی و ناپسندی را از حضرت یوسف [ (علیه السلام)] دور داشتی، آن را از من نیز دور دار،

و هر چه را که توان آن را ندارم بر دوشم مَنِهْ، و به سوی خانه سلامتی و ایمنی [یعنی بهشت ] هدایت فرما،

از قرآن بهره مندم گردان،

و با گفتار [و اعتقاد ]استوار، ثابت و استوارم گردان، و مرا از [گزند] شیطان رانده شده محافظت فرما،

و به دگرگونی و قدرت و عظمتت مصون و محفوظم بدار، و به بردباری و آگاهی و وسعت رحمتت از جهنّم نجاتم بخش،

و در بهشت فردوس ساکنم گردان، و نگریستن به روی [و اسماء و صفات ]ات را روزی ام گردان،

به پیامبرت حضرت محمّد(صلی الله علی و آله و سلم) ملحق فرما،

و از شیطانها و دوستان آنان و از شرّ هر آسیب رسان کفایتم فرما، خداوندا، و دشمنانم و هرکس را که خواست بدی به من برساند،

اگر از راه خشکی آمدند، دلاورشان را ترسو، گروههایشان [یا: گروهشان ]را پراکنده، جنگ افزارشان را کُند،

و پای چهار پایانشان را قطع، همواره بادهای تند و شکننده را بر آنان مسلّط گردان، تا اینکه آنان را داخل آتش جهنّم بفرمایی،

آنان را از دژهایشان فرود آور، ما را از [گرفتن موی ] پیشانی شان متمکّن گردان. اجابت فرما. ای پروردگار عالمیان.

خداوندا، بر محمّد و بر آل محمّد درود فرست، درود و رحمتی که پیشینیان همراه با ابرار و نیکان و سرورِ اهل تقوی و خاتم پیامبران،

و راهبر خیر و کلید رحمت الهی آن را مشاهده نمایند.

خداوندا، ای پروردگار خانه محترم، و ماه محترم، و پروردگار مشعر محترم، و پروردگار کِن [خانه کعبه ]

و مقام [حضرت ابراهیم (علیه السلام)]، و پروردگار حلّ [زمینهای غیر از حَرَم و خانه کعبه ] و حرم،

درود وسلام ما را به روح حضرت محمّد[(صلی الله علی و آله و سلم)] برسان.

سلام بر تو ای رسول خدا، سلام بر تو ای امانت دار خدا، سلام بر تو ای محمّد بن عبداللَّه [(صلی الله علی و آله و سلم)]،

سلام و رحمت و برکات خداوند بر تو باد، زیرا چنانکه خود او را توصیف فرمودی، نسبت به مؤمنان رؤوف و مهربان است،

خداوندا، برترین درخواستهایی را که خود او از تو درخواست نموده و برترین تقاضاهایی را که دیگران برای او تقاضا نموده

و تا روز قیامت درخواست می کنند، به او عطا فرما. اجابت فرما، ای پروردگار عالمیان.

منبع:

فلاح السائل،ص238