اندیشه بنان

علماء وروحانیون بندپی شرقی – آیت الله حاج شیخ حیدر مهدوی شیادهی-
آیت الله حاج شیخ حیدر مهدوی از علمای معروف ومشهور منطقه بندپی واز چهره های شاخص و کم نظیر این دیار واز خانواده بسیار مومن ومتدین چشم به جهان گشود . او که از محله شیاده (شیعه ده) درسال 1271هجری شمسی ، به دنیا آمد همراه مرحوم پدرشان حاج علیجان مهدوی وعموی شان حاج ابو القاسم محمدی که برای کارهای تجاری به بندپی شرقی کوچ نموده بودند در محله کوهپایه سرا سکونت نمودند .
تحصیلات خود را نخست از مکتبخانه شروع وبه خاطر استعداد خوب وعلاقه وافر به علم به ویژه علوم حوزوی با اجازه پدر بزرگوارشان مرحوم حاج علیجان در سال 1292 شمسی (1333 قمری ) عازم بابل شد و در مدرسه کاظم بیگ سطوح مقدماتی علوم حوزوی نظیرصرف و نحو و اصول ومنطق و نیز سطوح عالیه و سایر علوم را فرا گرفت .
ایشان پس از پنج سال تلاش و کوشش در یادگیری علوم و نیزمجاهدت در راه تهذیب نفس در بابل ، با کسب اجازه و تائید علمای طراز اول بابل، به منظور تکمیل دروس حوزوی وطی مدارج عالیه علمی ، عازم نجف اشرف شد.
البته با توجه به شرایط آن روزگار و نبود وسایل نقلیه مناسب، مسافرت به نجف اشرف بسیار سخت و طاقت فرسا بود ؛ اما این عالم بزرگوارکه در آن زمان 28 ساله بود- با عشقی سرشار و علاقه فراوان به تحصیل علم و کسب معارف الهی ، پای پیاده همراه کاروان های تجاری آن روز که در مسیر بابل تهران آمد وشد می کردند، عازم تهران شد واز آنجا در ذیحجه 1338قمری (1298 شمسی ) ، به سوی نجف اشرف رهسپار گردید.
این شخصیت بزرگ در طول مدتی که در حوزه نجف مشغول تحصیل بود توفیق آن را یافت تا در محضر بزرگانی همچون حضرات آیات عظام : آقا سید ابوالحسن اصفهانی (ره)، آقا ضیاء الدین عراقی(ره)، میرزای نائینی (ره)، آقا شیخ علی ایروانی (ره)، -صاحب حاشیه بر مکاسب- و آقا سید ابراهیم حسینی شیرازی اصطهباناتی(ره)، کسب فیض نماید و با تلاش شبانه روزی و تحمل زحمات فراوان و پیگیر ، به قله های بلند علم و معرفت دست یابد.
هوش واستعداد فراوان وهمت متعالی او به نتیجه نشست به نحوی که توانست ظرف مدت سیزده سال به درجه اجتهاد نائل وگواهی اجتهاد را از علمای بزرگ ونامور آن روزگار دریافت نماید .علمای مشهوری همچون آیات عظام : آقا سید ابوالحسن اصفهانی(ره) ، اقا ضیاء الدین عراقی(ره)، میرزای نائینی(ره) ، آقا شیخ علی ایروانی(ره) ، آقا سید ابراهیم حسینی شیرازی اصطهباناتی(ره) حکم اجتهاد وی را نوشته و تایید نمودند.
اگرچه پس از هشت سال تحصیل در نجف اشرف ، به خاطرمصالح و ضرورتهایی به وطن بازگشت ولکن شوق تحصیل وتدریس اورا بی قرار واین بار بجای نجف به مشهد مقدس کشاند ودرآنجا رحل اقامت گشود ومدت چهار سال سفره تدریس پهن وطلاب علاقمند از مائده تعلیم وتربیت او بهره مند می شدند .
پس از چهار سال اقامت در مشهد مقدس مجددا به وطن خود برگشت وبساط تعلیم وتربیت را درمنطقه گسترد ودر سایه آن ، طلاب زیادی راجذب وبه تعلیم وتربیت شان پرداخت .
مدرسه پاشا امیر و مدرسه ییلاقی حاج شیخ موسی، در آن زمان فعال بودند، که آیت الله حاج شیخ حیدر ، پس از مراجعت ،همراه با آیت الله حاج شیخ محمد احمدی ( که از علمای نامور منطقه بود) اداره و مسئولیت آنجا را بر عهده گرفتند و در رشد و گسترش فضای علمی منطقه تلاش می کردند.
این دو عالم والامقام، با همکاری ، همدلی و مجاهدت ، موفق شدند در طول سالیان دراز، شاگردان نمونه ای را پرورش دهند که بعد ها با ادامه تحصیل در قم یا نجف، از عالمان و فرهیختگان ارزشمند شمرده شده و با بازگشت به مازندران ، در خدمت به مردم ، راه این بزرگواران را ادامه دادند.
وی در کنار تعلیم وتربیت طلاب به تربیت وتزکیه نفوس مردم به ویژه نسل جوان پرداخت وبا برگزاری جلسات هفتگی در طول سال به ویژه محرم وصفر به تعلیم قرائت قرآن و نماز و احکام شرعی وبه آموزش معارف دین وتزکیه نفوس ادامه می داد .
این عالم زاهد متهجد ، خیلی مقید به حضور در مساجد و برپایی نماز جماعت و ارشاد و موعظه بود
ونماز جماعت را از نعمات الهی و باعث وفور نعمت و برکات معنوی می دانست. ایشان همواره شرکت در نماز جماعت را به مردم تاکید می نمود و خود نیز در مساجد حضور می یافت. ونیز مدام مردم را به زهد و پرهیزکاری تشویق می نمود و بر عفت و پاکدامنی تاکید بسیار داشت.
عشق به اهلبیت وعزاداری حضرت سید الشهداء(ع) از صفات بارزشان بوده ودر ماه محرم در صف مقدم دسته جات سینه زنی و عزاداری حاضر می شد و بر مصیبت و مظلومیت سید الشهداء (ع) و خاندان پاکش می گریست.
” خلاصه آنکه او از علمای فاضل ، مجتهد ، متقی و جامع علم و عمل و آراسته به حلم و سیرت نیک بود و علاوه بر تدریس ، خطابه و اقامه جماعت و مرجعیت پاسخ به سوالات شرعی و دینی از موعظه مؤثر و دل نشین هم برخورداربود .”
او سرانجام پس از 65 سال خدمت به دین ومردم وحوزه های علمیه وپس از عمری زندگی عالمانه وزاهدانه ونیز کریمانه و شرافتمندانه همراه باعزت نفس وقناعت کم بدیل وهمچنین در اوج محبوبیت مردمی در تاریخ اول خرداد1334مطابق با اول شوال (روز عیدفطر) سال1374طی بیماری سخت درتهران منزل برادرشان حاج عباس مهدوی به لقای حق پیوست ودرشهرستان قم ، آرامگاه حاج شیخ ( قم نو) قرار وآرام گرفت. (نَوَّرَ اللهُ مَرقَدَهُ الشَّریفَ وَ اَسکَنَهُ فی بُحبُوحاتِ جَنّاتِهِ بِمَنِّهِ وَرَحمَتِهِ )
خداوند متعال به پاس خدمات علمی ودینی این مرد بزرگ ، چراغ علم واجتهاد را در خانواده اش روشن نگه داشته ویکی از فرزندانش را به زیورکسوت مقدس روحانیت مزین ساخت. منظورم حضرت آیه الله حاج شیخ مهدی مهدوی است، که علاوه بر فضل علمی و خطابه و قلم و کرسی درس خارج در قم از چهر های انقلابی منطقه بوده و در نهضت امام خمینی نقش موثری در منطقه داشته و در جریان پیروزی انقلاب اسلامی هم نقش فعال ایفا می نمود و علاوه بر خدمات در کسوت امامت جمعه در بروجرد و آمل ونمایندگی مجلس شورای اسلامی ، منشأ خدمات عمران وآبادی وخدمات اجتماعی منطقه بندپی ونیزمنشأ تشکیل نهادهای انقلابی از جمله جهادسازندگی ، کمیته امداد ، دادگاه، بخشداری ، نهضت سواد آموزی ، جامعه روحانیت ، مجتمع فرهنگی و امثال آن بوده است.( زاده الله عزا وشرفا)