فاطمه(س) تجسم نیکویی

فاطمه(س) تجسم نیکویی

الف. قال رسول الله صلى الله علیه وآله:

لَوْ كَانَ الْحُسْنُ شَخْصاً لَكَانَ فَاطِمَةَ بَلْ هِيَ أَعْظَمُ ، إِنَّ فَاطِمَةَ ابْنَتِي خَيْرُ أَهْلِ الْأَرْضِ عُنْصُراً‌ وَ شَرَفاً وَ كَرَماً..

اگر نیکویی شخص بود، فاطمه می‌بود، بلکه او أعظم است، فاطمه چرا که دختر م بهترین اهل زمین است در کرم و عنصر و شرف.(مقتل الحسین : 1/60.)

انسان گاه به خاطر اتصاف و انتساب به بعضی صفات، عنوان آن صفت را به خود اختصاص می‌دهد مثل کسی که به خاطر علم به او عالم گویند.

و به خاطر جود و سخاوت به او جواد گویند و به خاطر خدمات خوبش به او خادم گویند و به خاطر عمل نیک او به او صالح گویند و امثال آن.

اما گاه چنان عظمت و شوکت و فضل او بالا است که دیگر نسبی نیست بلکه ذاتی است، یعنی ذات و جوهر او، هویت او خود فضیلت است، عظمت است، نیکویی است و زهرا سلام الله علیها از این قبیل است.

از این رو است که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

ان فاطمة ابنتی خیر اهل الأرض عنصرا و شرفا و کرماً.

دخترم فاطمه بهترین اهل زمین است ذاتاً و شرفاً و کراماً.

یعنی ذات او، هویت او، عنصر و جوهر او بهترین است. حتی شرافت و کرامت او هم ذاتی است.

یعنی نکوئی او را نکو نکرد بلکه او ذات نیکو دارد و نیکویی ذات او حتی از خود نیکویی برتر است.

مثلاً گاه گفته می‌شود زید عادل است یعنی زید به خاطر انتساب عدل و انجام کار عادلانه عادل شد و گاه گفته می‌شود زیدٌ عدلٌ یعنی زید خود عدل است، یعنی ذات، صفات، عمل و هویت او همه و همه عین عدل است و عدالت از او جریان و شریان دارد.

حال زهرای أطهر سلام الله علیها نه بخاطر انجام کار نیک نیکو شده است، بلکه خود او،ذات او، هویت و جوهر او نیکوئی است و حتی بالاتر از نیکویی. همین است که پیامبر(ص) فرمود:

“بل هی اعظم”، یعنی حضرت از خود نیکویی هم بر تر و بزرگتر است.