فاطمه (س) و عشق دیدار و وصل الهی
اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ النَّظَرَ اِلی وَجهِکَ وَالشَّوقَ اِلی لِقائِکَ . ( بحار الانوار ، ج94 ، ص225 )
در این جمله از دعا حضرت فاطمه (س) از خداوندمتعال شهود ومشاهده طلب می کند آن هم مشاهده وجه الهی .
هرکس در زندگی می تواند از خداوند هرچیزخوب ومفیدی بخواهد ، می تواند دنیا بخواهد یا آخرت ، مادیت بخواهد یا معنویت . اما زهرای اطهر(س) از این امور نمی خواهد نه تنها دنیا نمی خواهد بل آخرت هم نمی خواهد .
یعنی از نعمتهای بهشتی هم در اینجا نمی خواهد بل از خداوند منان مشاهده می خواهد آن هم مشاهده وجه الهی چراکه او لذتی را که از این مشاهده می برد وحلاوتی را که از این دیدار می چشد هیچ نعمت دنیایی وآخرتی به پای آن نمی رسد .
البته می دانیم این مشاهده مشاهده با چشم سر نیست چراکه خداوند نه قابل رؤیت با چشم سر است ونه چشم سر این توان رادارد که بتواند این کار بزرگ را انجام دهد بل این مشاهده مشاهده چشم دل است .
یعنی دل مومن می تواند به این قابلیت برسد که بتواند خدا را شهود کند.
برای رسیدن به مقام شهود مراتبی وگامهایی باید طی شود که آغاز آن همین خواست است یعنی انسان نخست عظمت شهود را درک کند ونیز بفهمد که جز خدا کسی نمی تواند آن را فراهم نماید واز این رو دست نیاز به رب کریم دراز کند واز سر صدق از او بخواهد تا باب مشاهده ومقام شهود را باز کند وبنده اش را به آن حریم راه دهد .
پس حضرت با این دعا فصل جدیدی از زندگی را برای انسان باز می کند وآن همان چشم انداز انسان در مسیر حرکت است . یعنی انسان باید در مسیر خود مقام شهود را مد نظر قرار داده وبه سوی آن در حرکت شود .
