اندیشه بنان

فضای مجازی و پرهیز از  نشرعلوم شبهه ساز 

کسی که مطالب علمی و نکات دانشی در فضای مجازی منتشر می نماید ،  باید مواظب باشد که شبهه فکری و اعتقادی ایجاد ننموده و به اعتقادات مردم آسیب نرساند و یا در  فرهنگ ومقدسات مردم خدشه ایجاد ننماید . علم شبهه ساز  مانند غذای مسموم است ؛به این معنی که  همچنانکه غذای مسموم نظم بدن را مختل می کند، علم شبهه ناک  درسیستم فکری و اعتقادی افراد ، اختلال ایجاد می کند.

هر فردی که در فضای مجازی فعالیت می نماید ،  باید مواظب باشد تاکسی به وسیله قلم وکلام او دچار شبهه ، وسوسه وگمراهی نگردد ؛یعنی  ساختار فکری  مردم ، اعتقادات شان ، اخلاق شان ، دین شان و رفتار خوب شان دچار انحراف نگردد وباورهای آنها به شبهه آلوده نشود و قلب صاف و پاک شان با وَهم ، خیال ، شک و دودلی  غبارآلود نگردد .

حضرت امیر المومنین (ع) : در وصف منافقان می فرمایند:  ” وَ یَقُولُونَ فَیُشَبِّهُونَ  یُنافِقُونَ فِی المَقالِ وَ یَقُولُونَ فَیُوهِمُونَ “ ؛ [1] سخن می گویند وبا سخن شان دردل مردم شبهه ایجاد می کنند، گفتار منافقانه دارند وبا گفتارشان  ، وَهم وخیال را در دلها القاء می کنند.

کسانی که در فضای مجازی  ، مطلبی را منتشر می کنند ، باید مواظب باشند تا سخن آنها به منزله  تهمت و افترا نباشد و دقت کنند تاکسی براثر خواندن این مطلب نسبت به یک انسان مومن یا یک شخصیت خدمتگزار و یا نسبت به نظام اسلامی ودین بدگمان وبدخیال نشود ، دلسرد نگردد و یا احیانا به دلیل تاثیر این مطلب  از صراط مستقیم و از راه درست گمراه نشود.

گمراه کردن یک انسان به مثابه قتل آن است. امام صادق(ع) می فرمایند : ” مَن اَخرَجَها مِن هُدی اِلَی ضَلالٍ فَقَد قَتَلَها ” ؛[2]   هر کسی ( با سخن خود ) انسانی را از هدایت به گمراهی بکشاند ،  درحقیقت اورا کشته است.

 

پس نباید با بیان مطلبی در فضای مجازی ذهن افراد را آلوده کرد ودل آنها را نسبت به حقایق دین یا خدا وپیامبر(ص) و یا نسبت به انسانهای پاک و سالم ، آلوده ساخت.

علت اینکه  تهمت و افترا در اسلام  حرام است آن است که انسان پاک و درستکار بر اثر تهمت و افترا از چشم مردم می افتد وفرد مقبول و محبوب  با اتهام و افترا محبوبیت خودراازدست می دهد .

ام المومنین ام سلمه نقل می کند که پیامبر (ص) ، همواره به هنگام خروج از منزل ، این دعا را می خواند: ” بِسمِ اللهِ ، تَوَکَّلتُ عَلَی اللهِ ، اَللّهُمَّ اِنّی اَعُوذُ بِکَ اَن اُضِلَّ اَو اُضَلَّ ” ؛[3]   به نام خدا وبا توکل به خدا ؛ خداوندا ! به تو پناه  می برم از اینکه کسی را گمراه کنم ویا اینکه گمراه شوم !

در قرآن آمده است :  ” وَمِنَ النّاسِ مَن یَشتَری لَهوَ الحَدیثِ لِیُضِلَّ عَن سَبیلِ اللهِ ” ؛[4]  بعضی از مردم کسانی هستند که با تهیه سخنان باطل و بی اساس ، به گمراهی مردم می پردازند.

[1]  –  آثارالصادقین ، ج 28 ، ص39

[2]  –   اصول کافی ، ج3 ، ص318

[3]  –   آثار الصادقین ، ج 11، ص405

[4]  –  لقمان : 6