- موعظه در نهان وعیان
امام حسن عسکری (ع) فرمود :
مَنْ وَعَظَ أخاهُ سِرّاً فَقَدْ زانَهُ، وَمَنْ وَعَظَهُ عَلانِیَهً فَقَدْ شانَهُ. هرکس دوست و برادر خود را محرمانه موعظه کند، او را زینت بخشیده; و چنانچه علنی باشد سبب ننگ و تضعیف او گشته است.
تحف العقول، ص ۴۸۹
شرح کوتاه :
( موعظه از موضوعات اثرگذار در روابط اجتماعی است ودستور داده شد که هم یکدیگر را موعظه کنید و هم اگر کسی به شما موعظه نمود به پذیرید وخلاصه در تاثیر موعظه تردیدی نیست ولی باید این موعظه طرفینی ودر خفا باشد نه علنی ، تنهایی باشد نه در جمع .
چرا که موعظه کسی درجمع ایجاد شبهه می کند که مخاطب گویا مشکل دارد که مورد موعظه ونصیحت قرار گرفت ودر نتیجه مخاطب ناراحت می شود وحس می کند به شخصیت او لطمه وارد شده وآبروی او آسیب دیده واز ناراحتی به جای اینکه بهتر شود وتغییر رویه بدهد بدتر می شود وبه جای رشد افت می کند .
اما اگر در خفا باشد هم آبروی مخاطب حفظ می شود وهم اگر بنا است اصلاح شود اصلاح می شود وتصمیم می گیرد که خود را اصلاح کند واز قضا اصلاح هم می شود وعیب سابق او رفع وصلاح وسداد بر او حاکم می گردد.
پس موعظه در خفا موجب صلاح وموجب زینت او می شود واگر علنی باشد باعث افت وآسیب او می گردد.
