محبت به فرزند

محبت به فرزند

چنانکه در موضوع بوسیدن اشاره شد بچه نیاز به عاطفه و محبت دارد. البته بزرگسال هم نیاز به محبت دارد اما احساس نیاز بچه‌ها به محبت بیشتر است. لذا هم چنانکه نشان می‌دهد نیاز به غذا دارد نشان می‌دهد که نیاز به محبت دارد وقتی به او محبت می‌شود خوش حال شده استقبال می‌کند و اما وقتی که محبت از او دریغ می‌گردد یا احیاناً خشونت می‌شود غمگین شده غصه می‌خورد.

پیامبر اسلام(ص) فرمود: أحِبُّوا الصِّبیانَ وَ ارحَمُوهُم^[1]

به کودکان محبت نشان دهید و با آنها مهربان باشید

از حضرت امام صادق (ع) نقل شد که فرمود:

حضرت موسی(ع) از خداوند متعال پرسید: یا رَبِّ أیُّ الأعمالِ أفضَلُ عِندَکَ؟ فَقالَ حُبُّ الأطفالِ فَإنَّ فِطرَتَهُم عَلی تَوحیدی فإن أمَتُّهُم أُدخِلهُم بِرَحمَتی جَنَّتی^[2]

پروردگارم ! کدام عمل نزد تو برتر است؟

فرمود: دوستی کودکان، چرا که فطرت شان بر یگانگی من است. پس اگر آنها را در کودکی بمیرانم از سر مهربانی وارد بهشت شان می‌کنم.

پس محبت به کودکان لازم است، چون دوست داشتنی هستند زیرا درون سالم و فطرت الهی دارند و آن قدر شایستگی دارند که خداوند متعال بدون توجه به عملکردشان بلکه فقط از سر مهر و محبت آنها را وارد بهشت می‌کند.

و ورود آنها به بهشت نه از سر شایستگی کردارشان باشد بلکه از سر مهر و محبت پرودگار است.

پس اگر شایسته مهر و محبت خداوند برای ورود به بهشت اند شایسته محبت از سوی مومنین در زندگی هم خواهند بود. و بزرگان باید به کودکان محبت نشان دهند و آنان را زیر چتر مهر خود قرار دهند.

اظهار محبت همان مهربانی نمودن است، زبان خوش داشتن، از او تعریف کردن، مدارا نمودن، تنبیه نکردن یا تنبیه را عفو نمودن است ونیز چیزی برای او خریدن و دست نوازش به سرش کشیدن است.

جناب آقای دکتر قوام در کتاب ارزشمند «خانواده موفق» می‌فرماید:

«ابراز علاقه در هر سنی از مراحل رشد فرزندتان و متناسب با جنسیت او، متفاوت است. لیکن ابراز علاقه زبانی، دست نوازش بر سر و رویش کشیدن، در آغوش گرفتن و در نزد دیگران از او تعریف کردن، در همه سنین کاربرد و تاثیر دارد. در فضای صمیمی و دوستانه و در محیط عشق و علاقه دو طرفه، روند تربیت با کیفیت و سرعت بیشتری پیش خواهد رفت.

در ضمن از اینکه ممکن است در اثر ابراز علاقه، فرزندتان لوس شود، نگرانی نداشته باشید. اگر شما اعتدال را رعایت و از افراط در ابراز علاقه پرهیز کنید، مشکلی به وجود نخواهد آمد.

همچنین مبادا به بهانه این که ما با فرزندمان خودمانی هستیم و ابراز علاقه زبانی، بی معنا و بی مزه است، از ابراز علاقه خودداری کنید. شما حتی اگر با یکدیگر خودمانی هم باشید، علاقه خود را ابراز کنید، تا آثار مفید فراوان آن را مشاهده کنید. »^[3]

در روایت هم پس از محبت، رحمت و مهربانی هم ذکر شده یعنی این دو کار از یک خانواده اند یعنی محبت همان مهربانی و مهربانی هم نوعی محبت است. لذا پیامبر (ص) فرمودند:

أحِبُّوا الصِّبیانَ وَ ارحَمُوهُم. ^[4]

به کودکان محبت نشان دهید و به آنها مهربان باشید.

[1]محمدبن الحسن الحر العاملی، وسائل الشیعه ج5 ص136 و آثار ج10 ص346

[2]مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار – ج101ص105

[3]– قوام، میر عظیم، خانواده موفق، ص 159

[4]– طبرسی، حسن ابن فضل رضی الدین، مکارم الاخلاق، ص219