تراشیدن موی سر

تراشیدن موی سر

برخی از افراد ، موی سر را عامل زیبایی ظاهری – چه زن وچه مرد – می دانند وآراستن آن را پسندیده ومورد تحسین قرار می دهند وبرخی از افراد نیز آراستن مورا متعلق به زنان دانسته ومردان را به تراشیدن آن تشویق می کنند . باید دانست در روایات اهل بیت (ع) هم از تراشیدن مو تعریف شد و هم از باقی گذاشتن وآراستن آن .

مطابق روایات ، تراشیدن موی سر ثمرات و نتایجی نظیر درخشش نور چشم و طراوت و نور صورت و … است چنانکه باقی گذاشتن آن هم بر زیبایی و جمال انسان می افزاید .

در حقیقت  از بیخ زدن مو برای گریز از آلودگی مو و کثیف شدن پوست سر می باشد ؛ براین اساس اگر مو ها تمیز نگه داشته شود – یعنی به طور مرتب شسته وشانه شود  و حتی با استفاده از روغن مخصوص مو، آراسته گردیده ودر جهت طراوت ماندن آن تلاش شود –  نه تنها نیا زی  به تراشیدن موی سر از بیخ نیست بلکه وجود مو تحسین و تعریف بینندگان را نیز به دنبال خواهد داشت.

نقل است که  امام صادق(ع) به شخصی  به نام اسحاق فرمود : إستَأصِل شَعرَکَ تَقِلُّ دَوابُّهُ وَ دَرَنُهُ وَ وَسَخُهُ وَ تَغلُظ رَقَبَتُکَ وَ یَجلُو بَصَرُکَ ؛ [1]

مویت را از بیخ بزن تا حشرات موجود در سر ، کم شود و آلودگی و چرک آن حذف  و گوشت گردنت محکم و زبر گردد و نور چشمت هم افزایش یابد .

چنانکه ملاحظه می شود ، فلسفه تراش مو از بیخ ، برای نجات از آلودگی و آراستگی به طراوت و نورانیت است . حال اگر کسی موی سر خود را تمیز نگه داشته ، آن را شانه زند و تر و تازه و با طراوت نگه دارد ، نه تنها منعی ندارد بلکه بر جمال و زیبایی خود نیز می افزاید ؛ زیرا ازطریق شستشوی مو ، آلودگی ها را از میان برده  و بر نورانیت و طراوت صورت هم خواهد افزود.

شاهد این سخن ، فرمایش امام صادق (ع) است که در خصوص چگونگی آراستگی موهای پیامبر (ص) فرمودند: کانَ شَعرُ رَسُولِ اللهِ (ص) إذا طالَ ، طالَ إلی شَحمَةِ أُذُنِهِ . [2]

سیره پیامبر (ص) این گونه بود که هر گاه موی سرشان بلند می شد ، تا به نرمه گوش بلند می شد (نه بیشتر) .

بر این اساس ، می توان  نتیجه گرفت که از بیخ زدن موی سر ضرورت ندارد و از سوی دیگر ،  بلند نمودن بیش از حد موها هم فاقد حکمت است ؛ براین اساس  باید موی سر را به گونه ای معقول اصلاح نمود وآن را آراسته کرد ودر جهت حفظ طراوت آن کوشید . بدین ترتیب ، بهتر است که موی پس گردن و زیر حلق را صاف نمود و مو را باشکل خاصی که به سر و صورت انسان جمال و زیبایی می بخشد ، اصلاح کرد .

[1] – ثواب الاعمال ، ص22  ؛ بحار الانوار ، ج76 ، ص 85.

[2] – بحار الانوار ، ج76 ، ص93