درخواست از مجرم برای عذرخواهی
اینکه به انسان انسان گفته می شود بخاطر انس است یعنی ساختار وجودی اش به گونه ای است که با انس والفت از زندگی لذت می برد وانسان منهای انس با دیگران از زندگی لذت نمی برد .
اسلام هم براین انس والفت سفارش می کند واز هر امکانی بهره می گیرد تا انس باقی بماند واز هر آنچه باعث جدایی ودوری می شود برحذر می دارد .
از این رو دستور می دهد این ارتباط واتصال وانس را حفظ کند وهرگز با بهانه های واهی وتصورات باطل وخیالات بی اساس وشک وتردیدها آن را از بین نبرد.
امام امیر المومنین (ع) در همین رابطه در سفارش به محمّد بن حنفيه ـ فرمود :
… لا تَصرِمْ أخاكَ عَلَى ارتِيابٍ ، و لا تَقطَعْهُ دونَ استِعتابٍ ، لَعَلَّ لَهُ عُذرا و أنتَ تَلومُ بِهِ ،
به صرف شكّ و ترديد، از برادرت مَبُر و بدون آن كه از او بخواهى رضايت تو را به دست آورد، با وى قطع رابطه مكن؛ ممكن است عذرى داشته باشد و تو [بى جهت] او را سرزنش كنى.
چرا ؟ بخاطر اینکه آن انس والفت باقی بماند.
واینکه اسلام مومنین را برادر قرار داده است بخاطر تحکیم همین انس والفت است پس نباید به آن آسیب رساند وتضعیف نمود .
در همین راستا است که اگر کدورتی اتفاق افتاد واز سوی برادر دینی خطایی سرزد نباید آن ارتباط قطع شود بل باید بر رسی شود شاید او دلیلی وعذری برای ارتکاب خطایش داشته باشد وشاید دلیل او مقبول وعذر او موجه باشد
پس نباید سریع قضاوت کرد ونباید سریع قطع ارتباط نمود وحتی اگر او واقعا مقصر باشد باید او را بخشید وحتی اگر عذر او غیر موجه هم بود باز هم باید قبول کرد تا آن “برادری واخوت” و “آن انس والفت” دوام پیدا کند وماندگار گردد.
