آرایشگری و دیگر آرایی
آرایش و زینت در اصل ، امری پسندیده است و بر آن تاکید گردید ه است و اصل هم برآرایش انسان توسط خویش است ؛ یعنی هر کس باید خود را بیاراید و به جمال و زیبایی خود بپردازد ؛ خواه زینت ظاهری و خواه زینت معنوی و باطنی ؛ چراکه انسان علاوه بر آنکه مامور به آرایش ظاهری است ، مامور به زینت و آرایش باطنی هم هست ، و همین طور مامور به آراستن دیگران ؛ اگر چه آرایش دیگران بیشتر از نظر معنوی مورد سفارش واقع شده است اما آرایش ظاهری دیگران هم مقبول است ؛ به ویژه که اگر به عنوان شغل باشد و آرایشگری به عنوان یک شغل ، موردنظر باشد . براین اساس ، اگر کسی شغل خود را آرایشگری و آراستن دیگران با رعایت حدود شرعی ، قرار داد ، این امر کاملا مشروع و مقبول است .
شاهد سخن کلمه ” تجمیل” است که در روایت ذکر شده است ؛ آنجا که می فرماید : إنَّ اللهَ یُحِبُّ الجَمالَ وَالتَّجمیلَ ؛ [1] خداوند هم زیبایی وهم آرایشگری را دوست دارد . و ” تجمیل” به معنی آرایشگری ودیگر آرایی .
حاصل سخن آنکه ، در روایات اسلامی هم خود آرایی ، خوب ونیکو بوده و بر آن تاکید شده است و هم دیگر آرایی . و چنانکه می توان در آراستن دیگران به صورت رایگان اقدام نمود ، دریافت اجرت هم بدون اشکال است وبدین لحاظ می توان این کار را به عنوان یک شغل برگزید .
[1] – میزان الحکمه ، ج2 ، ص772
