کظم الغیظ یعنی فرو نشاندن خشم وبه همین جهت به حضرت “کاظم” گویند. واین صفت وضعیت جامعه آن روز را نشان می دهد که افراد جامعه بخاطر جهل ، نادانی وغفلت به حضرت رفتار ناشایست داشتند وهمچنین رفتار جسورانه وهتاکانه حاکمان معاصر که حضرت چاره یی جز خویشتن داری ومهار خشم وکنترل غیظ نداشت .
رفتار زشت حاکمان و رفتار جاهلانه برخی مردم موجب می شد تا حضرت عکس العمل سخت ورفتار مقابله به مثل داشته باشد اما روح کظم الغیظ حضرت او را مانع می شد . بزرگواری حضرت ، متانت وحلم حضرت وآن قدرت بالا ی خویشتن داری فراتر از آن بود که حضرت با جهال وافراد غفلت زده مواجه شود ویا با حاکمان نفهم وعنود مقابله به مثل نماید .
