صبر صاحب عیال
صاحب عیال در رابطه با عیال باید صبور باشد چراکه انسان عیالوار شرائط خسته کننده دارد و چاره یی جز صبر ندارد مدام درگیرکارهای متعدد است یکی آنکه باید دنبال کسب برود ودوم آنکه به تهیه وتامین مایحتاج عیال هم به پردازد وگاه عدم هماهنگی دخل وخرج وایجاد پریشانی ودغدغه مزید برعلت می شود ومضاف بر آن گاه ممکن است عیال تقاضای زیاد وفوق طاقت داشته باشند و حتی گاه ناسپاسی کنند ونق بزنند وخلاصه اینها وامثال اینها باعث می شود تا صاحب عیال خسته شود و از مدار خارج شده و رفتار ناهنجار و یا گفتار ناهنجار وعکس العملهای نادرست از خود نشان دهد .
رئیس خانواده در چنین شرائطی چاره یی جز استقامت ، خویشتن داری وتحمل وصبر ندارد .واین صبرچنان مهم وبزرگ است که خداوند برای آن در بهشت فقط به اجرت اکتفا نمی کند بل به چنین آدمی مقام ومنرلت عطا می کند .لذا امام صادق (ع ) فرمود :
اِنَّ فِی الجَنَّهِ دَرَجَهً لا یَبلُغُها اِلّا اِمامٌ عادِلٌ اَو ذُو رَحِمٍ وَصُولٍ اَو ذُو عِیالٍ صَبُورٍ. (بحار ج 75 ص236 )
در بهشت درجه ورتبه یی است که جز حاکم عادل و یا اهل صله رحم زیاد و یا صاحب خانواده صبور به آن دست نیابند .
ملاحظه می شود که خداوند متعال برای چنین انسانی هم درجه وشأنی در بهشت منظور می کند وهم او را همتای امام عادل به شمار می آورد.
یعنی صاحب عیال صبور از همان درجه یی برخوردار است که یک حاکم عادل در قبال اداره یک شهر و یا یک کشور از آن برخوردار است .
