- فلسفه حُرمت قذف در کلام فاطمه(س)
حضرت فاطمه (س) :
… وَاجْتِنابَ الْقَذْفِ حِجاباً عَنِ اللَّعْنَةِ.
و خداوند متعال منع از تهمت ناموسی را برای محفوظ ماندن از لعنت الهی قرار داد.
(ریاحین الشّریعة، ج ۱، ص ۳۱۲. )
قذف یعنی نسبت ناروا دادن ، تهمت ناموسی زدن ، نسبت زنا یا لواط به کسی دادن.
وقذف گناه سنگین وبزرگ واز گناهان کبیره است . زیرا در یک جامعه دینی که بدگویی، فحاشی وحتی بد گمانی علیه کسی حرام وممنوع است و درجامعه یی که تعییب وتعییر کسی مجاز و روانیست بلکه به عکس دستورمی دهد تا نسبت به افراد حسن ظن داشت وخوش گمان بود و حتی عمل مشکوک آنها را حمل بر صحت نمود به هیچ وجه چنین تهمتی را برنمی تابد وبه هیچ کس اجازه چنین کار ناروایی را نمی دهد .
واگر کسی چنین نسبت سنگین را به کسی بدهد و این تهمت تلخ را به او بزند او را تنبیه می نماید آن هم تنبیه بدنی و آن هم هشتاد ضربه شلاق.
زیرا اصل بر سلامت انسان است وخداوند متعال از انسان می خواهد که سالم زندگی کند وبا عینک سلامت به دیگران نگاه کند وبه کسی تهمت ناروا زند .
خداوند آلودگی انسان به کار های زشت واعمال قبیح را بر نمی تابد واراده اش این است که همه سالم باشند وبا نگاه سلامت به همدیگرنگاه کنند . وکسی سلامت کس دیگر را با تهمت مخدوش نکند .
چون اگر سلامت کسی را زیر سئوال ببرد خداوند او را تنبیه می کند واز حق بی گناه نمی گذرد .
از این رو اجتناب قذف رافریضه نمود وبرهمه واجب نمود تا از قذف پرهیز نمایند تا مگر سلامت جامعه محفوظ بماند وکسی آلوده ویا متهم به آلودگی نگردد . آری خداوندمتعال قذف را برحذر داشت تا لعنت وعذاب خود را بر دارد وکسی را بخاطر قذف عذاب نکند .
لعنت یعنی از رحمت خدا دور شدن وکسیکه قذف کند از رحمت خدا دور می شود ولذا خداوند از قذف برحذر داشت تا جامعه از رحمت خدا محروم وبه دور نشود .
