مشاوره و امانت

مشاوره و امانت
مشاور باید امین باشد ودر ارائه مشورت امانت را رعایت کند چرا که مستشیر (مشورت گیرنده) با نگاه امانت به او نگاه می کند.
هرکس که جهت مشاوره به کسی مراجعه می کند او را امین می شمارد. یعنی نخست در باور خود او را امین وخیر خواه می انگارد آنگاه به او مراجعه می کند . وبه عبارتی مشاورهمواره در نگاه مستشیر فرد امین به شمار می آید واز این رو مشاور هم باید به این باور احترام بگذارد وبه جد در صدد باشد تا مراتب امانت را رعایت کند و به او خیانت نکند و امانت را که همان ” راهکار حقیقی” باشد به او ارائه نماید .
آن راهکار واقعی که گره کار مستشیر را می گشاید همان ” امانت” است وآن همانی است که مستشیر را به سمت مشار کشانده تا از او دریافت نماید ومشاور باید تلاش کند این امانت را واین راهکار را به او ارائه نماید.
وبه تعبیری مشاورهمان نظری که بین خود وخدا به آن رسیده (وهمان هم راهکار کار اوست) همان را به او بگوید ونظر دیگری که ناشی از تملق ، خوشایندی ، حب وبغض، هوسها وتعصبها وناشی از جهل وغفلت وبی اعتنایی است به او ندهد.
پیامبر (ص) فرمود:
اَلمُستَشارُمُؤتَمَنٌ ، فَاِذا استُشیرَ فَلیُشِر بِما هُوَ صانِعٌ لِنَفسِهِ. (کنزالعمال، ج3، ص409)
مشاور امین شمرده می شود . پس مشاور هر گاه طرف مشورت قرار گیرد باید همان نظروهمان رأیی را بدهد که برای خود (هرگاه درآ ن شرائط قرار می گرفت) می داد وبه آن عمل می کرد.
بنا بر این مشاور باید امانت داری کند وبا تلاش وکوشش خود نظر حق و مفید را به دست آورده و همان را به او بدهد وحتی در رسیدن به آن (نظرحق) کوتاهی ننماید، مسامحه وبی تفاوتی نداشته باشد، پرده جهل وغفلت را باتلاش خود کنار بزند وانگیزه های ناخالص را کنار بگذارد تا به حقیقت برسد وهمان را عینا به عنوان امانت به صاحبش مسترد نماید.