چند نکته از عبادت حضرت امام سجاد (ع)
1- مقصود از عبادت ، عبادت به معنای عام نیست بل مقصود همان عبادت خاصه یعنی نماز وروزه ، زکاه ، حج وامثال آن است که البته بیشتر به نماز حضرت پرداخته می شود .
2- عبادت حضرت هم از نظر کمیت قابل توجه بود وهم از نظر کیفیت . یعنی هم نماز زیاد می خواند وهم با حضور قلب. گاه شبانه روز تا هزار رکعت نماز می خواند و اکثرا سجده اش طولانی بود.
3- هر سال هفت بار جاهای سجده اش بر اثر کثرت سجده پوست می انداخت وآنها را جمع می کرد وچون رحلت نمود آنها را با او بخاک سپردند.
و به همین خاطر به او ذوالثفنات گویند یعنی صاحب پینه ها چون پیشانی اش بر اثرکثرت سجود پینه بسته بود.
ونیز به او سجاد ویا سید الساجدین گفته می شد چون سجده های طولانی داشت.(امام سجاد کیست؟ ،کمپانی ، ص22)
4- از کنیز خانه اش در باره او سئوال شد گفت سخن به درازا گویم ویا کوتاه ؟ گفته شد کوتاه. گفت :
ما اَتَیتُهُ بِطَعامٍ نَهاراً وَ مافَرَشتُ لَهُ فِراشاً بِلَیلٍ قَطُّ.
در روز برای او غذا نیاوردم ودر شب برایش بستر خواب پهن نکردم. یعنی اینکه در شب مشغول عبادت وبیتوته و در روز هم روزه دار بودند.
5- نماز حضرت با حضور قلب بود و از همان آغازنماز ، تحول قلبی وانکسارروحی اش شروع می شد . نماز او واقعا حضور در محضر حق بود . وقتی به وضو بر می خاست رنگ او زرد می شد وهنگامی که به نماز می ایستاد بدنش می لرزید . همین که به ایاک نعبد وایاک نستعین می رسیدآن را خیلی تکرار می کرد .
6- وَکانَ اِذا تَوَضَّأ اِ صفَرَّ وَجهُهُ فَیَقُولُ اَهلُهُ ما هذَا الَّذی یَعتادُکَ عِندَ الوُضُوءِ؟ فَیَقُولُ اَ تَدرُونَ بَینَ یَدَی مَن اُریدُ اَن اَقُومَ ؟ (بلاغه الحسین ، حدیث 210 ، ص210)
هر وقت به وضو بر می خواست رنگ صورتش زرد می شد . احدی از اعضای خانه عرض می کند این چه حالتی است که هنگام وضو بر شما عارض می شود ؟ فرمود آیا می دانید که بنا دارم در برابر چه کسی بایستم؟
7- در حال نماز از غیر خدا غافل می شد . اگر عبا از دوش او می افتاد با خبر نمی شد واگر او را صدا می زدند متوجه نمی گردید واگر احیانا آزارش می دادند با خبر نمی گردید .
8- ابوحمزه ثمالی گوید: دیدم که امام سجاد علی ابن الحسین (ع) در حال نماز عبایش افتاده بود وآن را به دوش نیانداخته بود تا اینکه از نمازش فارغ شد . گفتم شما را اینگونه در حال نماز دیدم وعبایت را درست نکرده بودی ؟ حضرت فرمود :
وَیحَکَ اَ تَدری بَینَ یَدَی مَن کُنتُ ؟ اِنَّ العَبدَ لاتُقبَلُ مِنهُ صَلاهٌ اِلَا ما أقبَلَ فیها .
9- وای بر تو آیا می دانی برابر چه کسی ایستادم؟ هیچ نماز از بنده یی پذیرفته نیست مگر آن میزانی که نماز گزار درآن به خدا توجه داشت.
عرض کردم اگر چنین باشد ماکه هلاک شدیم . حضرت فرمود:
کَلّا اِنَّ اللهَ یُتِمُّ ذالِکَ بِا النَّوافّلِ. نه اینگونه نیست چراکه خداوند متعال این نماز را با نافله ها تکمیل می نماید.
