آرد و احتکار

• آرد و احتکار

از اموری که در مسئله آرد و گندم ، مطرح است ( احتکار ) است.  احتکار یعنی نگهداری ارزاق و یا مایحتاج عمومی برای مدت طولانی به قصد گران شدن .

یعنی افرادی که دست اندرکار مایحتاج و ارزاق مردم هستند به فکرشان می رسد که برخی ارزاق را در انبار نگه  دارند ، عرضه نکنند تا بازار بخاطر کمبود ، محتاج شود و بخاطر احتیاج مجبور شود با قیمت زیاد و گزاف بخرد و بفروشد و شخص محتکر از فرصت استفاده نموده ارزاق احتکار شده را گران بفروشد و سود کلان ببرد.

و از جمله چیزهائی که مصداق احتکار است گندم و آرد است که به شدت از آن منع شده و در فقه  بابی تحت عنوان  احتکار الحنطه مطرح است  ، این احتکار ممنوع است .یعنی احتکار گندم و یا آرد ممنوع است . پیامبر(ص) فرمود:

وَ لَإن یَلقَی اللهَ العَبدُ سارِقاً اَحَبُّ اِلَیَّ مِن اَن یَلقاهَ قَدِ احتَکَرَ طَعاماً اَربَعینَ یَوماً[1]

اگر  بنده درحال سرقت خدارا ملاقات کند  پیش من محبوبتر است ازملاقاتش باخدا درحال احتکار  به مدت چهل روز.

ویا اینکه  فرمود:

اَلمُحتَکِرُ مَلعُونٌ.[2]    شخص محتکر ملعون است .

حاصل آنکه سیستم نانوایی چون به نوعی با ارزاق مردم سروکار دارد  باید از احتکار پرهیز نماید .

[1] –  محدث قمی ، شیخ عباس ، سفینه البحار، ج1 ، ص291

[2] –  همان