اندیشه بنان

 

آشپزی و  گرانفروشی

اگر چه گرانفروشی حرام نیست اما عمل نا خوشایند و مکروه است . البته اگر گرانفروشی منجر به عُسر و حرج گردد اشکال دارد و باید از آن پرهیز شود . سیستم آشپزی و اصحاب غذا و هر کس که برای فروش ، غذا تهیه می کند و از این طریق کاسبی می نماید حدالمقدور باید از گرانفروشی و قیمت سنگین پرهیز نماید .

روایات و احادیثی که پیرامون احتکار هستند احتکار را به آن خاطر ناشایست می­دانندکه شخص محتکر،ارزاق را احتکار می­کند و درانبار نگه­می­دارد تاگران شود و چون به انتظارگرانی می­نشیند، اشکال دارد.

اصل انبار نمودن ، ذخیره کردن اشکال ندارد ، بلکه گاه لازم و مفید است ولکن اگر بخاطر گران شدن باشد و ارزاق را در انبار نگهداری کند تا گران شود و به مردم بفروشد اشکال دارد .

پس ملاک ناشایستگی وناخوشایندی احتکار ، گرانی است و این گرانی چه در احتکار باشد و چه در غیر احتکار مذموم است و باید از آن پرهیز نمود . چنانکه همین ملاک در روایتی از رسول خدا (ص) دیده می شود که فرمود :

بِئسَ العَبدُ المُحتَکِرُ ؛ اِن اَرخَصَ اللهُ تَعالی اَلأ سعارَ حَزَنَ وَ اِن اَغلاهَا اللهُ فَرِحَ^[1]

(بد بنده ای است انسان محتکر ، همان کسی که اگر خداوند متعال قیمتها را ارزان کند غمگین و اگر گران کند خوشحال خواهد شد)

و هم چنین آن بزرگوار در روایت دیگری ملاک احتکار را گرانی می داند :

مَنِ احتَکَرَ حُکرَةً یُریدُ اَن یَغلِیَ بِها عَلَی المُسلِمینَ فَهُوَ خاطِیءٌ^[2]

(هر کسی چیزی را به قصد گرانی به ضرر مسلمانان احتکار کند او خطا کار است)

خلاصه آنکه گرانی ارزاق و طعام مذموم و مکروه است و به همین خاطر ملاک مذمت و کراهت احتکار  قرار گرفت .

[1] –  علاءالدین بن حسام الدین المتقی الهندی، کنزالعمال، ج4 ، ص97

[2] –   همان