فساد اجتماعی

فساد اجتماعی

مقصود از “فساد اجتماعی” گناه وفسادی است که از خلوت درآ ید وعلنی شود وزیان آن به دیگری برسد . پیامبر (ص) فرمود :

اِنَّ المَعصِیَهَ  اِذا عَمِلَ بِهَا العَبدُ سِرّاً لَم تُضِرَّ اِلّا عامِلَها وَ اِذا عَمِلَ بِها  عَلا نِیَهً وَ لَم یُغَیَّر عَلَیهِ اَضَرَّت بِالعامَّهِ.  (میزان الحکمه  ج 10 ص 4614 )

فساد ومعصیت آنگاه که بنده آن را پنهانی انجام دهد  فقط به خودش زیان می رساند اما اگر آنرا علنی کرد وکسی هم اورا برحذر نداشت زیانش فراگیر شده و به عموم می رسد .

اگر چه این حدیث تصریح به مفهوم فساد اجتماعی ندارد  ولکن می توان از آن  برداشت نمود که فساد آنگاه که زیانش به دیگری برسد  عنوان اجتماعی می گیرد .

در کتاب “میزان الحکمه” انواع گناهان را از جمله قتل نفس  ،گناهان کبیره  ، نفاق  ،اسراف  ، ممانعت ازحق ، اختلاف ، سرقت، قطع رحم ، جادوگری ،ترک ازدواج و… را از مصادیق فساد می شمارد وچهره هائی را به عنوان ” مُفسد در قرآن” ذکر می کند  نظیر: بنی اسرائیل  ، منافق  ،مسرف ، قاطع رحم ، ساحر ،  سارق ، تارک ازدواج  و نیز اقوام هود ،صالح ، شعیب و لوط. ( میزان الحکمه  ج 10 ص 4614 تا4624 )

با ملاحظه این مصادیق وچهره ها می توان فهمید که فساد اجتماعی ومفسد درجامعه کسی است که فساد وگناه او علنی شده وبه دیگری آسیب برساند.