قرض نان
از اموری که در گذشته رایج بود ، قرض نان بود . زیرا در آن زمان تهیه نان مثل امروز آسان نبود و خیلی از امکانات ، نفرات و زمان باید هزینه می شد تا نان تهیه می گردید؛ و از این رو ، گاه این فرصت برای برخی در تهیه نان فراهم نمی شد و انسان ناچار می شد تا از کسی نان قرض کند و با قرض نان خود را از گرسنگی نجات دهد.
وامروز هر چند وسائل تهیه نان فراوان و بحمد الله نان در همه جا فراهم است اما هنوز بسیاری از اماکن و قُرا و قصبات هست که هم چنان دشواری تهیه نان به قوت خود باقی است و ضرورت قرض نان هم به قوت خود باقی .
از این رو سفارش شد از قرض دادن دریغ نشود وقرض نان همچون دیگر مایحتاج زندگی بلا مانع است .
حضرت امام صادق(ع) فرمودند: لا بَأسَ بِاِستِقراضِ الخُبزِ[1](
قرض گرفتن نان اشکال ندارد .
وآن بزرگوار از پدر عظیم الشأن شان امام باقر (ع) نقل می کند که آن بزرگوار فرمود: لا تُمانِعُوا قَرضَ الخُبزِ فَاِنَّ مَنعَهُ یُورِثُ الفَقرَ [2] از قرض خُبز و نان مانع نشوید و از قرض آن به همدیگر ممانعت ننمایید چرا که ممانعت از قرض باعث فقر می شود .
حتی برخی به توهم ورود ربا در قرض نان ، بخاطر آنکه نانی که قرض می دهد کوچک است و آنگاه که پس می گیرد بزرگتر است و همین طور بالعکس ، خواستند بگویند قرض جائز نیست وباید از قرض دادن منع شود ولکن امام صادق (ع) در جواب همین سوال فرمودند : فَلا بَأسَ[3] اشکال ندارد.
[1] – محمدبن الحسن الحر العاملی، وسائل الشیعه ، ج17 ، ص 439
[2] – همان ج 18 ، ص 361
[3] – همان ، ج17 ، ص445
