نزدن کودک به خاطر گریه

– نزدن کودک به خاطر گریه

اولاً زدن ممنوع است. کسی حق ندارد کسی را بزند. زدن انسان چه کوچک و چه بزرگ، چه عضو خانواده و چه دیگران حرام و ممنوع است و خداوند کسی را که بی جهت و بدون وجه مشروع کسی را بزند لعنت نموده است.

امام صادق (ع) فرمود: در آویزه شمشیر پیامبر(ص) صحیفه ئی وجود داشت که در آن نوشته بود : لَعنَهُ اللهِ وَالمَلائِکَهِ وَالنّاسِ أجمَعینَ عَلی مَن قَتَلَ غَیرَ قاتِلِهِ أو ضَرَب غَیرَ ضارِبِهِ^[1]

لعنت خدا وفرشتگان وهمه مردم برکسی که غیرقاتل خود را بکشد و غیر ضارب خودرا بزند و زدن کودک بخاطر گریه­اش هم ممنوع است. پیامبر (ص) آن را منع نمود و فرمود:

لا تَضرِبُوا الأطفالَ لَکُم عَلی بُکائِهِم فَإنَّ بُکائَهُم أربَعَهَ أشهُرٍ شَهادَهُ أن لا إلهَ إلّا اللهَ وَ أربَعَهَ أشهُرٍ الصَّلواهُ عَلَی النَّبِیِّ (ص) وَ أربَعَهَ أشهُرٍ الدُّعا لِوالِدَیهِ^[2].

کودکهای خود را بخاطر گریه شان نزنید چرا که گریه شان تا چهار ماه گواهی توحید و ذکر لااله الا الله است و چهار ماه دوم گریه شان ذکر صلوات بر پیامبر (ص) است و چهار ماه سوم گریه شان دعا برای والدین است.

بنابراین گریه شان مثبت و پسندیده است و نباید عکس العمل منفی مقابل آن صورت پذیرد.

تازه گریه برای فرزند مفید است چنانکه امام صادق (ع) خطاب به مفضل ابن عمرو گریه کودک را مفید و رافع بیماری او به شمار آورد و فرمود:

بدانکه در دماغ (مغز) اطفال رطوبتی است که اگر بماند علتها(بیماریها) ودردهای عظیم درایشان احداث می‌نماید مانند کوری وامثال آن. پس گریه این رطوبت را از سر ایشان فرود می‌آورد وباعث صحت بدن وسلامتی ابصار ایشان می‌گردد. پس چنانچه طفل به گریه منتفع می‌گرددوبرپدر ومادر، منفعت آن پنهان است وایشان سعی می‌کنند که اورا ساکت گردانندوبه هر حیله می‌خواهند اورا خاموش کند که از گریه باز ایستد بسبب آنکه نمی دانند که گریه برای او اصلح است وعاقبتش نیکوتر است. ^[3]

پس گریه کودک علاوه بر آنکه از نظر روانی وجسمانی برای او مفید وازنگاهپزشکی وطب برای بچه لازم است، مقدس هم هست. چون آمیخته با شهادت توحید و صلوات و دعا است. پسندیده نیست که طفل را بخاطر انجام کار مقدس و مفید مورد ضرب و زدن قرار داد.

[1]احسان بخش، صادق، آثار الصادقین – ج11 ص373

[2]ابوجعفرمحمدابن یعقوب الکلینی – کافی – ج6 ص52

[3]– مفضل ابن عمرو، توحید مفضل، ص 62