اندیشه بنان موسسه فرهنگی
دوستی با اهل گناه علنی
ازجمله افرادی که باید از دوستی با او پرهیز نمود کسی است که علنی معصیت می کند وبدون واهمه از کسی مرتکب گناه می شود وبه عبارتی ظاهر المعصیه است . یعنی حریم دین را حفظ نمی کند وحرمت ایمان را نگه نمی دارد وحرمت خدا ورسول را مراعات نمی کند و نه تنها گناه می کند ونه تنها در پنهانی گناه می کند بلکه علنی ودر جلوی چشم همه گناه می کند واز هیچ چیزی پروا ندارد .
وبه عبارتی اگر در خانه باشد علنی گناه می کند واگر در جامعه باشد علنی گناه می نماید واگر در اداره باشد علنی مرتکب گناه می شود واگر در مغازه هم باشد علنی گناه می نماید .
بدیهی است چنین آدمی در ارتباط با افراد از ارتکاب تخلف ابایی ندارد وبه هیچ ضابطه یی پایبند نیست وهم چنانکه به حقوق اجتماعی پایبند نیست به آیین دوستی هم پایبند نیست .
پس دوستی با او سودی ندارد ونه تنها سودی ندارد بل زیان هم دارد و انسان به جای پیشرفت وارتقاء افت می کند و رو به تباهی وهلاکت می رود .
لذا امیر المومنین(ع) فرمود:
اِحذَر مُصاحَبَهَ الفُسّاقِ وَ الفُجّارِ وَ المُجاهِرینَ بِا لمَعاصی .
از رفاقت با فاسقان وفاجران و همچنین از رفاقت با آنهایی که “علنی” گناه می کنند بر حذر باش (غررالحکم ، ج۲ ، ص)۲۷۷ به نقل از ( آثار الصادقین ، ج۱۰ ، ص۳۶۵ )
چون متجاهران به گناه به چیزی پایبند نیستند ولذا نمی شود از آنان انتظار سود وثمری داشت وتازه زیانبار هم هستند.
