اندیشه بنان موسسه فرهنگی
بی قراری واظهار اندوه وگله فاطمه (س) پس از وفات پیامبر(ص)
- ناله برای قطع وحی
- وضعیت وحی بعد رسول خدا(ص)
- شکوه از دردها و خیانتها
- شکوه ازهتک به علی (ع)
- غصه برای امت
- غصه برای بیوه ها ومساکین
- شکوه از استضعاف خود
- وضعیت خانواده فاطمه(س)بعد رسول خدا(ص)
- گریه بر فراق رسول خدا
- ناله برای زیر خاک رفتن پیامبر (ص)
- جهان در سوگ رسول خدا(ص)
- وضعیت روحی وجسمی فاطمه(س)بعد رسول خدا(ص)
- ناله برای قطع وحی
فاطمه پس از وفات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در اجتماع زنان با بیان غم آلودی فرمود:
إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ انْقَطَعَ عَنَّا خَبَرُ السَّمَاءِ.
همه از خداییم و به سوی او باز می گردیم. آه که با وفات پیامبر (صلی الله علیه و آله )وحی و خبر آسمانی از ما قطع گردید. (عوالم العلوم ، ج ۱۱ , ص ۸۱۱)
ودر نقل دیگری فرمود:
یاَ أَبَتَاهْ إِلَی جَبْرَئِیلَ نَنْعَاهُ اِنْقَطَعَتْ عَنَّا اَخْبَارُ السَّمَاءِ یَا اَبَتَاهْ لَا یَنْزِلُ الْوَحْیُ اِلَیْنَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ اَبَدا.
آه ای پدر! پس از تو باید شکوه های دل را به جبرئیل گفت. [با وفات تو] خبرهای آسمانی قطع شد. آه ای پدر! دیگر برای همیشه از طرف خدا وحی فرو فرستاده نمی شود. (عوالم العلوم ، ج ۱۱ , ص ۸۱۱)
- وضعیت وحی بعد رسول خدا(ص)
فاطمه (س) فرمود:
فَقَدفَنى بَعدَكَ مُحکَمُ التَّنزیلِ، وَ مَهبَطُ جِبرَئیلِ، وَ مَحَلُّ میکائیلِ .
پدرجان پس از شما نزول قرآن قطع شد وجبرئیل و میکائیل هم فرود نمی آیند .(بحارالانوار ج ۴۳ ص ۱۷۶)
- شکوه از دردها و خیانتها
فاطمه (س)پس از فراوانى غمها، و تهاجم قدرت طلبان بى پروا، و سختى تحمـل دورى
پیامبر خطاب به پدر فرمود:
اِنقَطَعَت بِکَ الدُّنیا بِاَنوارِها، وَ زَوَت زُهرَتُها، وَ کانَت بِبَهجَتِکَ زاهَِرهٌ فَقَد اِسوَدَّ نَهارُها فَصارَ یُحکى حَنادِسُها، رُطَبُها وَ یابِسُها یا اَبَتاهُ لا زِلتُ آسِفَهً عَلَیکَ اِلَى التَّلاقِ یا اَبَتاهُ زالَ غَمضى مُنذُ حَقَّ الفِراقِ.
پدر جانم، به واسطهی (رحلت) تو انوار دنیا از بین رفت، و شکوفایی و زیبایی آن که به افروختگی و حسن تو شکوفا و زیبا بود، افسرده شد، و روزهای دنیا تیره گردیدند.
پدر جانم، تا ملاقات تو پیوسته بر تو تأسف خورده و ناراحت خواهم بود پدر جانم، از زمان جدایی و فراق تو بیناییام از بین رفته است. ( بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۴۷۱، ح ۸۱)
- شکوه از هتک به علی (ع)در جامعه
فاطمه (س) فرمود:
وَ اُثْکِلَ اَبُو الْحَسَنِ الْمُؤْتَمَنُ اَبُو وَ لَدَیْکَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ اَخُوکَ وَ وَلِیُّکَ وَ حَبِیبُکَ وَ مَنْ رَبَّیْتَهُ صَغِیرا وَ واخَیْتَهُ کَبِیرا وَ اَحْلَی اَحْبَابِکَ وَ اَصْحَابِکَ اِلَیْکَ مَنْ کَانَ مِنْهُمْ سَابِقا وَ مُهَاجِرا وَ نَاصِرا وَ اَوَّلُهُمْ سَابِقا اِلَی الْاسْلَامِ وَ مُهَاجِرَةً اِلَیْکَ یَا خَیْرَ الْاَنَامِ فَهَا هُوَ یُسَاقُ فِی الْاَسْرِ کَمَا یُسَاقُ الْْبَعِیرُ.
و [در عزای تو] ابا الحسن امین سوگوار است؛ پدر دو فرزندت حسن و حسین، برادر و امام برگزیده و دوست بی مانند تو؛ همو که از کودکی تربیتش کردی و سپس برادر خواندی؛ او که از بزرگ ترین دوستان و محبوب ترین اصحاب در پیشگاه تو بود؛ او که در پذیرش اسلام از همه پیشی گرفت و یاور دین گشت و هجرت کرد. ای بهترین انسانها! اکنون [بیا و بنگر که] او را اسیر گونه [به طرف بیعت تحمیلی] می کشند و می برند، [پدر جان!] غم سوگواری [تو] ما را فرا گرفته و گریه [های مداوم] قصد جان ما دارد و بدی روزگار دامنگیرمان شده است. . (علم الیقین فی اصول الدین، ج۲، ص۶۸۶)
- غصه برای امت
فاطمه (س) خطاب به پدرفرمود:
وَ مَن لِلاُمَّهِ اِلى یَومِ الدّینِ ؟
پدر جان پس از شما چه کسی تا روز قیامت از امت حمایت وصیانت کند وآنها را هدایت نماید؟
( ریاحین الشریعه، ج ١، ص ٢٤٩ و احقاق‌الحق، ج ١٠، ص ٤٢٧ الی ٤٣٠)
- غصه برای بیوه ها ومساکین
فاطمه (س) خطاب به پدرفرمود:
مَن لِلأرامِلِ وَ المَساکینَ ؟
پدر جان پس از شما چه کسی از بیوه گان ومساکین سر پرستی کند؟
( ریاحین الشریعه، ج ١، ص ٢٤٩ و احقاق‌الحق، ج ١٠، ص ٤٢٧ الی ٤٣٠)
- شکوه از استضعاف اهلبیت بعد رسول خدا
فاطمه (س) خطاب به پدرفرمود:
یا اَبَتاه اَمسَینا بَعدَكَ مِنَ المُستَضعَفینَ . یا اَبَتاه اَصبَحَتِ النّاسُ عَنّا مُعرِضینَ وَ لَقَد کُنّا بِکَ مُعَظَّمـینَ فِـى النّـاسِ غَیـرَ مُستَضعَفینَ .
پدر جان ما پس از شما مستضعف شدیم. پدر جان مردم پس از شما از ما اعراض نمودند در حالی که ما به واسطه شما در میان مردم مستضعف نبودیم. (عوالم العلوم، ج ۱۱، ص ۲۵۹ )
- گریه بر فراق رسول خدا
فاطمه (س) خطاب به پدرفرمود:
لَسْتُ أَبْكِي لِمَا يُصْنَعُ بِي مِنْ بَعْدِكَ وَ لَكِنِّي أَبْكِي لِفِرَاقِكَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ.
پدرم برای آنچه بعد از تو بر ما روا می دارند گریه نمی کنم بلکه گریه من از فراق و دوری تو است ای رسول خدا.
(امالی، ج۱، ص۱۹۱ و ریاحین الشریعه، ج۱، ص۲۳۹)
- ناله برای زیر خاک رفتن پیامبر (ص)
فاطمه (س) خطاب به انس فرمود:
یا اَنَس! اَ طَابَتْ أَنْفُسُكُمْ أَنْ تَحْثُوا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ) التُّرَابَ؟
اى انس! آیا دلتان آمد که خاك بر روى رسول خدا بریزید؟ (صحیح البخاری، ج۴، ص۱۶۱۹٫)
- جهان در سوگ رسول خدا(ص)
فاطمه (س) خطاب به پدرفرمود:
فَاَىُّ دَمعَهٍ لِفِراقِکَ لا تَنهَمِلُ ؟
وَ اَىُّ حُزنٍ بَعـدَكَ عَلَیـکَ لا یَتَّصِـلُ ؟
وَ اَىُّ جَفـنٍ بَعَدَكَ بِالنَّومِ یَکتَحِلُ ؟
وَ اَنتَ رَبیعُ الدّینِ وَ نُورُالنَّبِیِّینَ فَکَیفَ لِلجِبالِ لاتَمُورُ ؟
وَ لِلبِحارِ بَعدَكِ لا تَغُورُ ؟
وَالاَرضِ کَیفَ لَم تَزَلزَل ؟
رُمیتُ یا اَبَتاه بِالخَطبِ الجَلیلِ وَ لَم تَکُنِ الرَّزِیَّهُ بِالقَلیلِ وَ طُرِقتُ یا اَبَتاه بِالمُصابِ العَظیمِ وَ بِالفادِحِ المُهُولِ بَکَتکَ یا اَبَتاه اَلاَملاكُ، وَ وَقَفَتِ الاَفلاكُ فَمِنبَرُكَ بَعدَكَ مُستَوحَشٌ، وَ مِحرابُکَ خـالٍ مِـن مُناجاتِـکَ، وَ قَبـرُكَ فَـرِحٌ بِمُواراتِکَ وَالجَنَّهُ مُشتاقَهٌ اِلَیکَ وَ اِلى دُعائِکَ وَ صَلاتِکَ.
کدام سرشک است که در فراق تو روان نشود، و کدام حـزن و انـدوه است که بعد از تو پیوسته نگردد، و کدام چشم است کـه پـس از تـو سـرمه خواب مى کشد؟
تو بهار دین یزدان بودى، و نور پیغمبران، چه شد کوهسـارها را که نمى ریزند، و چه پیش آمد دریاها را که فرو نمى خشکند، چگونه است کـه زلزله ها زمین را فرو نمى برند. اى پدر! در بلا و رنجى عظیم و مصیبتى شگرف افتادم، و در زیر بار گـران و هولناك ماندم اى پدر!
فرشتگان بر تو گریستند، و افلاك در ایستادند. منبر تو بعد از تو (بـا دیگرى) انس نگرفت و بدون استفاده گشت و محراب بـى مناجـات تـو معطـل ماند، و قبر تو به پوشیده داشتن تو خوشحال گشت و بهشـت مشـتاق تو ومشتاق نمـاز و دعاى تو شد. ( بحارالانوار ،ج ۴۳ ، ص ۱۷۶)
- وضعیت خانواده فاطمه(س)بعد رسول خدا(ص)
فاطمه (س) خطاب به پدرفرمود:
وَ الثَّکْلُ شَامِلُنَا وَ الْبُکَاءُ قَاتِلُنَا وَ الْاَسَی لَا زِمُنَا.
، [پدر جان!] غم سوگواری [تو] ما را فرا گرفته و گریه [های مداوم] قصد جان ما دارد و بدی روزگار دامنگیرمان شده است. ( بحار الأنوار، ج ۴۳ ،ص ۱۷۴)
- وضعیت روحی وجسمی فاطمه(س)بعد رسول خدا(ص)
در حالی که به قبر پدر خیره شده بود، فرمود:
رُفِعَتْ قُوَّتِی وَ خَانَنِی جِلْدِی وَ شَمَتَ بِی عَدُوِّی وَ الْکَمَدُ قَاتِلِی یَا أَبَتَاهْ بَقِیتُ وَالِهَةً وَحِیدَةً وَ حَیْرَانَةً فَرِیدَةً فَقَدِ انْخَمَدَ صَوْتِی وَ انْقَطَعَ ظَهْرِی وَ تَنَغَّصَ عَیْشِی وَ تَکَدَّرَ دَهْرِی.
فَمَا أَجِدُ یَا أَبَتَاهْ بَعْدَکَ أَنِیساً لِوَحْشَتِی وَ لَا رَادّاً لِدَمْعَتِی وَ لَا مُعِیناً لِضَعْفِی .
اِنْقَلَبَتْ بَعْدَکَ یَا أَبَتَاهْ الْأَسْبَابُ وَ تَغَلَّقَتْ دُونِیَ الْأَبْوَابُ فَأَنَا لِلدُّنْیَا بَعْدَکَ قَالِیَةٌ وَ عَلَیْکَ مَا تَرَدَّدَتْ أَنْفَاسِی بَاکِیَةٌ لَا یَنْفَدُ شَوْقِی إِلَیْکَ وَ لَا حُزْنِی عَلَیْکَ ثُمَّ نَادَتْ یَا أَبَتَاهْ وَا لُبَّاهْ.
قوتم رفت و خویشتن داری ام را از دست دادم و دشمنم سرزنش کننده ام شد و حزن و اندوه درونی قاتلم گشت. پدر جان! یکه و تنها باقی مانده و در کار خویش حیران و سرگردانم. صدایم خفته و پشتم شکسته و زندگی ام در هم ریخته و روزگارم تیره شده است.
پدر جان! پس از تو برای وحشتم انیسی نمی یابم و مانعی برای گریه ام و یاوری برای ضعفم پیدا نمی کنم.
پدر جان! پس از تو اسباب [و روابط انسانها] دگرگون شد و درها به روی من بسته گردید. من بعد از تو از دنیا نفرت دارم و تا زمانی که نفسم بر آید، بر تو گریه خواهم کرد و شوق من نسبت به تو و حزن من بعد از تو انجام و پایانی ندارد. فریاد ای پدر! و فریاد ای پروردگار! ( بحارالانوار ،ج ۴۳ ، ص ۱۷۶)
